Ακούγεται παράδοξο, μιας και έχουμε άμεση πρόσβαση στον τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό και διαδυκτιακό "αέρα".
Όταν άλλοι κλάδοι, που πλήττονται απεργούν, μας καλούν να δώσουμε δημοσιότητα στην αντίδραση τους. Όταν εμείς απεργούμε, σταματάμε να "δημοσιοποιούμε" , η δική μας φωνή γίνεται μια κάρτα.
Το παράδοξο αυτό δημιουργεί μία ατμόσφαιρα ματαιότητας, "τι θα βγάλουμε με μια ακόμα απεργία", "τι θα αλλάξει με άλλη μία διαδήλωση". Μια ψυχολογία ματαιότητας που κινδυνεύει πολλές φορές να μας θέσει εκτός κοινωνίας
Η ιδέα μίας εκπομπής από εμάς για εμάς, ακούστηκε σε μία από τις πρώτες γενικές συνελεύσεις, όπου, άμαθοι ακόμα από συλλογικές διαδικασίες, προσπαθούσαμε στα τυφλά, με φωνές, εκνευρισμούς και διαφωνίες να βρούμε ένα τρόπο, καταρχάς για να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια μας και κατ'επέκταση να διεκδικήσουμε να σταματήσει η συρρίκνωση και η απαξίωση της ΕΡΤ.
Η ιδέα αυτής της εκπομπής, με αρχισυνταξία, παραγωγή και έλεγχο των ίδιων των εργαζομένων της ΕΡΤ, πέρασε από 40 κύματα. Θελήσαμε ένα σκληρό ντιμπέιτ, αλλά ο κύριος Μόσιαλος, ο πολιτικός μας προϊστάμενος, ακύρωσε τη συμμετοχή του δύο ημέρες πριν την εκπομπή. Αποφασίσαμε να προχωρήσουμε και χωρίς αυτόν.
Κάποιο μπλογκ έγραψε σήμερα πως κάναμε την εκπομπή για να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες... Δεν ήταν μόνο αυτός ο σκοπός μας. Ήταν επίσης να αναδείξουμε τον ανορθολογισμό με τον οποίο προετοιμάζεται και ως ένα σημείο συντελείται η περίφημη "αναδιάρθρωση" μας.
Και πιστεύουμε ότι το ίδιο ανορθολογικά συντελείται η "αναδιάρθρωση" όλης της ελληνικής κοινωνίας. Δεν είναι μόνο το ανθρώπινο κόστος, είναι και τι θα έχει απομείνει από την Ελλάδα όταν όλα αυτά θα έχουν τελειώσει.
Ξεκινήσαμε να μιλάμε, η εκπομπή ήταν μόνο η αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου