Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

ΑΓΩΝΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.


Τη Δευτέρα 30/1/2012, στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ στο Περιστέρι, πραγματοποιήθηκε η μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων στα ΜΜΕ. Μια συναυλία που συνδιοργανώθηκε από τους εργαζόμενους στο ΑΛΤΕΡ, τον ΔΟΛ, την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, την ΕΡΤ και τον ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ. Το παρακάτω κείμενο  είναι αυτό που «άνοιξε» την εκδήλωση και που έδωσε το στίγμα της συγκεκριμένης διοργάνωσης.
 

«Το θέμα είναι τώρα τι λες.
Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε.
Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ.
Μικροζημίες και μικροκέρδη συμψηφίζοντας.
Το θέμα είναι τώρα τι λες»,
έγραφε ο ποιητής Μανώλης Αναγνωστάκης στο Στόχο, το 1970.

Και πράγματι, το θέμα είναι «τώρα τι λέμε». Τι λέμε όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι στον Τύπο -δημοσιογράφοι, τεχνικοί, διοικητικοί- που έχουμε ακούσει ουκ ολίγα. Μας είπαν «πουλημένους», «παπαγαλάκια», «διαπλεκόμενους», «ακριβοπληρωμένους»». Μόνο που η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Ναι, υπάρχουν εξαιρέσεις, όμως η συντριπτική πλειοψηφία από μας δεν είμαστε τίποτα άλλο από εργαζόμενοι, και μάλιστα σκληρά εργαζόμενοι που - με την ανασφάλειά μας στο ζενίθ - βιώνουμε τα αποτελέσματα μιας πολιτικής που έχει εγκλωβίσει το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας  σ’ έναν εργασιακό μεσαίωνα ο οποίος προοιωνίζεται δεινά για την ίδια τη λειτουργία της Δημοκρατίας στη χώρα μας.
.
Χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίας (4.000 μέχρι στιγμής και ο αριθμός όσο πάει και μεγαλώνει), απολύσεις και «λουκέτα» στα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, «ευέλικτες» σχέσεις εργασίας, πρωτοφανείς περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις, ολιγωρία στην υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με παράλληλη πίεση στους μισθωτούς συναδέλφους για υπογραφή ατομικών συμβάσεων, είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που συνθέτουν τη ζοφερή εικόνα που επικρατεί στο χώρο των ΜΜΕ.

Δεχόμαστε κριτική ότι αργήσαμε να αντιδράσουμε. Δεκτή. Θα έπρεπε κάποια πράγματα να είχαν γίνει νωρίτερα. Θα έπρεπε να έχουμε υψώσει δυνατότερη φωνή όταν διαπιστώναμε ότι η δημοσιογραφία χρησιμοποιείτο από κάποιους ως όχημα εξυπηρέτησης άλλων σκοπών άσχετων ως προς το λειτούργημά μας, όταν διαπιστώναμε την ευκολία πρόσδεσης συναδέλφων στο εργοδοτικό άρμα «ξεπουλώντας» εν μία νυκτί κάθε έννοια και αρχή δημοσιογραφικής δεοντολογίας, όταν η διαπλοκή μεταξύ δημοσιογράφων, πολιτικών και επιχειρηματιών «έβγαζε μάτι».

Ναι, αργήσαμε. Και κάνουμε την αυτοκριτική μας. Όμως, τώρα, είμαστε εδώ. Και είμαστε πολλοί. Μπορούμε να γίνουμε περισσότεροι. Και να συναντηθούμε με όλους τους συμπολίτες μας που αυτή τη στιγμή πλήττονται βάναυσα από μία ανάλγητη πολιτική στο επίκεντρο της οποίας η έννοια «άνθρωπος», απλώς ΔΕΝ υπάρχει. Να συναντηθούμε με τους απεργούς της Χαλυβουργίας, τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, να κατέβουμε στους δρόμους και να διεκδικήσουμε πίσω τη ζωή μας.

Η αρχή έγινε. Ο χώρος των ΜΜΕ «φλέγεται». ΑΛΤΕΡ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΕΡΤ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ και οι περιοδικές εκδόσεις TIVO, «Δίφωνο» και INFORMER, ΚΕΡΔΟΣ είναι μερικά μόνο από τα «μαγαζιά» (όπως συνηθίζουμε να λέμε) που έδωσαν – και συνεχίζουν να δίνουν – έναν κορυφαίο απεργιακό αγώνα. Αλλά και στο ΔΟΛ, στον ΠΗΓΑΣΟ, στο ΜΕΓΚΑ, στο ΣΚΑΙ, οι πραξικοπηματικές μειώσεις μισθών, οι απειλές για υπογραφές ατομικών συμβάσεων είναι, πλέον, στην ημερήσια διάταξη. Θα κάτσουμε, λοιπόν, άπρακτοι να βλέπουμε να υποθηκεύουν το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας;; Θα σκύψουμε το κεφάλι στις βουλές και τις επιταγές κάποιων – αμφίβολης δημοκρατικής νομιμοποίησης – κυβερνώντων ή θα πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας και θα αποδείξουμε πως η τιμή και οι ηθικοί κώδικες του δημοσιογραφικού κόσμου υπάρχουν ακόμα και δεν έχουν, οριστικά, χαθεί όπως κάποιοι επιδιώκουν;

Η απάντηση είναι στα χέρια μας. Εξ ου και το βασικό σύνθημα της σημερινής μας συναυλίας.  ΑΓΩΝΑΣ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.  Αγώνας γιατί τίποτα δεν κατακτιέται ανώδυνα. Αλληλεγγύη γιατί μόνο έτσι δυναμώνει η φωνή μας. Και αξιοπρέπεια γιατί  οι κατακτήσεις δεν προήλθαν ποτέ από τους «προσκυνημένους».


Αννέτα Καββαδία
(Συμβασιούχος) Δημοσιογράφος ΕΡΤ

Αποφάσεις ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ Δημοσιογράφων Ραδιοφώνου, Πολυμέσων και Ραδιοτηλεόρασης.


Αποφάσεις ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ Δημοσιογράφων Ραδιοφώνου, Πολυμέσων και Ραδιοτηλεόρασης.
 
Πραγματοποιήθηκε σήμερα στο studio E της ΕΡΤ συνέλευση των δημοσιογράφων του ραδιοφώνου, των πολυμέσων και της Ραδιοτηλεόρασης, με βάση την παράγραφο 3 του άρθρου 22 του Καταστατικού της ΕΣΗΕΑ. Η συμμετοχή ήταν ιδιαίτερα ικανοποιητική, λαμβανομένων υπόψη των καιρικών και άλλων συνθηκών.
Τη συνέλευση απασχόλησαν τα θέματα των συμβασιούχων, της παράλληλης απασχόλησης, των τρόπων συμμετοχής στις διαδικασίες των συναδέλφων των περιφερειακών σταθμών και του καλύτερου συντονισμού.
Σ’ αυτό το πλαίσιο αποφασίστηκαν:
 
1) Συμβασιούχοι: Ένταση των προσπαθειών για –στοιχειώδη, τουλάχιστον- αύξηση του αριθμού των δημοσιογράφων των οποίων θα ανανεωθούν οι συμβάσεις. Παρακολούθηση της επιτροπής της ΕΡΤ που θα αποφασίσει σχετικά από την εκπρόσωπό μας, με ρόλο εποπτικό όσον αφορά τον αριθμό των συμβασιούχων που θα αναλογεί στο ραδιόφωνο και παρατηρητή όσον αφορά την όλη διαδικασία και την τήρηση των κριτηρίων που έχει αποφασίσει η διοίκηση της ΕΡΤ.
2)    Παράλληλη απασχόληση: Συνέχιση των πιέσεων για επανεξέταση της αιφνιδιαστικής απόφασης του Δ.Σ. της ΕΡΤ η οποία καταργεί τη διαδικασία των αιτήσεων παράλληλης απασχόλησης. Ο θεσμός αυτός υπάρχει για χρόνια στην ΕΡΤ, αφορά ιδιαίτερα τους εργαζόμενους στο ραδιόφωνο ενώ σχετίζεται και με τις ειδικές συλλογικές συμβάσεις που συνήπτε η ΕΣΗΕΑ με την ΕΡΤ, οι οποίες προέβλεπαν χαμηλότερους μισθούς από τις συλλογικές συμβάσεις της ΕΣΗΕΑ με τους ιδιοκτήτες των άλλων ΜΜΕ αλλά και από τις ανάλογες ρυθμίσεις για άλλους συναδέλφους του ευρύτερου αλλά και του στενού δημόσιου τομέα. Η βελτίωση και ο καλύτερος έλεγχος του θεσμού δε συνεπάγεται την κατάργησή του. Επιπλέον, τυχόν εντοπισμός φαινομένων καταστρατήγησής του είναι ευθύνη της διοίκησης και των διευθυντικών στελεχών. Η όποια ολιγωρία ή αδυναμία τους να το πράξουν, δεν είναι δυνατό να οδηγεί στη γνωστή και αποτυχημένη συνταγή των οριζόντιων μέτρων επί δικαίων και αδίκων. Τέλος, τυχόν εξέταση του ευρύτερου ζητήματος της δημοσιογραφικής απασχόλησης δεν μπορεί να γίνει σε συνθήκες οξείας κρίσης ούτε να είναι μονομερής πρωτοβουλία της ΕΡΤ. Σε κάθε περίπτωση, άλλωστε, το όλο θέμα μπορεί να εξετασθεί μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα. 
3)  Περιφερειακοί Σταθμοί: Στη συνέλευση έγινε μια πρώτη συζήτηση για τη συμμετοχή των συναδέλφων των περιφερειακών στις “κεντρικές διαδικασίες”, κάτι που αποτελεί επιθυμία και επιδίωξη των ιδίων, η οποία δεν είχε ληφθεί υπόψη στις έως τώρα διαδικασίες του συνόλου των δημοσιογράφων της ΕΡΤ. Το θέμα θα συζητηθεί εκτενέστερα στην επόμενη συνέλευση των δημοσιογράφων του ραδιοφώνου, των πολυμέσων και της Ραδιοτηλεόρασης, όπου θα υπάρξουν και σχετικές εισηγήσεις.
4) Blog: Εκτιμήθηκε πως στο πλαίσιο της αντιμετώπισης του ζητήματος της διαρκούς επικοινωνίας των συναδέλφων αλλά και της αντιμετώπισης του προηγούμενου προβλήματος, θα βοηθούσε η δημιουργία ενός καινούριου blog -με πρωτότυπα χαρακτηριστικά- των δημοσιογράφων του ραδιοφώνου, των πολυμέσων και της Ραδιοτηλεόρασης. Ορίσθηκε, δε, συγκεκριμένη συνάδελφος που θα εισηγηθεί σχετικά στην επόμενη συνέλευση.
5)    Συντονισμός: Στο πλαίσιο της έως τώρα εμπειρίας κρίθηκε πως είναι ανάγκη να εκλεγεί συντονιστική επιτροπή των δημοσιογράφων του ραδιοφώνου, των πολυμέσων και της Ραδιοτηλεόρασης, η οποία θα επικουρεί την εκπρόσωπο και θα συμμετέχει σε όποια ευρύτερα συντονιστικά σχήματα των δημοσιογράφων της ΕΡΤ υπάρξουν στο μέλλον. Το θέμα θα συζητηθεί εκτενέστερα και θα προωθηθεί από την επόμενη συνέλευση.
 
 
Η Εκπρόσωπος
Βασιλεια Ζερβού
 
31/1/12
 

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Για τη συνέλευση στο ραδιόφωνο


Την Τρίτη 31/1 συγκαλείται για πρώτη φορά ξεχωριστή Συνέλευση των δημοσιογράφων της ΕΡΤ που εργάζονται στο Ραδιόφωνο. Θέλοντας να προσφέρω στο διάλογο, καταθέτω τις δικές μου σκέψεις:

Οι ξεχωριστές συνελεύσεις προβλέπονται ήδη από την ΕΣΗΕΑ, που έχει επίσης ορίσει διαφορετικό εργασιακό εκπρόσωπο στο Ραδιόφωνο και στην Τηλεόραση. Μια τέτοια θεσμοθετημένη διαδικασία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «διασπαστική κίνηση», εκτός αν θέλουμε να κατηγορήσουμε την ΕΣΗΕΑ για διασπαστικές τακτικές.

Επιπλέον, παρά το ότι μεγάλο μέρος των ζητημάτων που αφορούν τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ σε Τηλεόραση και Ραδιόφωνο είναι κοινά, ο τρόπος που αυτά αντιμετωπίζονται ενδεχομένως να διαφέρει, αν  λάβουμε υπόψη μας τις ίδιες τις διαφορές των δυο αυτών Μέσων αλλά και τις δυσλειτουργίες που εμφανίστηκαν στις μέχρι σήμερα κοινές μας συνελεύσεις. Για παράδειγμα:

  1. Στο Ραδιόφωνο της ΕΡΤ εργάζονται 100 και πλεον δημοσιογράφοι στην Περιφέρεια. Συνάδελφοι που λόγω απόστασης δεν μπορούν να παρίστανται στις Συνελεύσεις μας στην Αθήνα. Οι συνάδελφοι αυτοί συμμετέχουν βέβαια στις τοπικές και Περιφερειακές τους Ενώσεις, για θέματα που τους αφορούν, όπως και εμείς συμμετέχουμε στις καταστατικές διαδικασίες της ΕΣΗΕΑ. Όμως η συμμετοχή τους στις άμεσες Συνελεύσεις των εργαζόμενων στην ΕΡΤ, δεν ήταν μέχρι στιγμής εξασφαλισμένη. Είναι ένα ζήτημα που πρέπει να λυθεί στην συνέλευση των δημοσιογράφων του Ραδιοφώνου, αφού η προσπάθεια επίλυσής του στις κοινές μας συνελεύσεις μέχρι στιγμής δεν έδωσε αποτελέσματα, εξαιτίας της παρελκυστικής τακτικής μιας ομάδας συναδέλφων να επικαλούνται θέμα επιστολικής ψήφου!
  2. Οι αποφάσεις για τις μορφές κινητοποίησης είναι επίσης ζήτημα που ενδεχομένως απαιτεί ξεχωριστή διαβούλευση μεταξύ των συναδέλφων στο Ραδιόφωνο και αυτών στην Τηλεόραση. Οι πρώτοι (οι συνάδελφοι του Ραδιοφώνου) αντιμετωπίζουν επαγγελματική απαξίωση σε περίπτωση που «χαθούν» από το ραδιοφωνικό τοπίο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στα ραδιόφωνα, η πρακτική των ακροατών, των ανθρώπων που υπηρετούμε ως στελέχη της Δημόσιας Ραδιοφωνίας καθημερινά, δεν περιλαμβάνει τη διαρκή αλλαγή συχνότητας, όπως γίνεται στην τηλεόραση. Οι ακροατές του ραδιοφώνου κυρίως ακούν ένα συγκεκριμένο σταθμό ή και συγκεκριμένο δημοσιογράφο – παραγωγό. Αν αυτός χαθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, ο ακροατής θα προσαρμόσει τις επιλογές του σε άλλο σταθμό. Ετσι η ίδια η υπόστασή μας ως δημοσιογράφων της Δημόσιας Ραδιοφωνίας τίθεται σε αμφισβήτηση.
  3. Υπάρχουν ζητήματα στα οποία οι απόψεις των δημοσιογράφων του Ραδιοφώνου διαφέρουν από τους συναδέλφους μας της Τηλεόρασης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ζήτημα της παράλληλης απασχόλησης, το οποίο αφορά κυρίως τους δημοσιογράφους του Ραδιοφώνου.

Ξεχωριστές συνελεύσεις σε ραδιόφωνο και τηλεόραση δεν σημαίνουν διάσπαση. Σημαίνουν –με τον κατάλληλο συντονισμό- συγκεκριμένες και στοχευμένες απαντήσεις στα ζητήματα που μας αφορούν, απαντήσεις που πρέπει να προσαρμόζονται στην διαφορετική φύση του Μέσου το οποίο υπηρετούμε. Και βέβαια, το γεγονός ότι κάνουμε ξεχωριστές συνελεύσεις, δεν αποκλείει σε καμμία περίπτωση την σύγκλιση κοινής συνέλευσης Ραδιοφώνου και Τηλεόρασης, όταν τα υπό εξέταση ζητήματα υπαγορεύουν κοινές αποφάσεις και ομοιογενή δράση.

Συνάδελφοι

Είναι πολλά ακόμα τα θέματα που μένουν ανοιχτά. Οι χωριστές συνελεύσεις ΔΕΝ υποσκάπτουν την ενότητά μας. Αυτό που την βάζει σε κίνδυνο είναι η μισαλλοδοξία ορισμένων, η καταδίκη οποιασδήποτε διαφορετικής άποψης, οι απαράδεκτοι χαρακτηρισμοί και οι προσωπικές επιθέσεις, καθώς και η άρνηση σε μερίδα συναδέλφων μας, της αυτονόητης δημοκρατικής τους εκπροσώπησης στις Συνελεύσεις μας. Αν δουλέψουμε όλοι μαζί, οι απαξιωτικές αυτές πρακτικές θα εκλείψουν, οι δε φορείς τους θα τεθούν στο περιθώριο, προς όφελος του συνόλου των δημοσιογράφων της ΕΡΤ: Όλων εμάς που με ψυχραιμία, λογική και χωρίς κραυγές αναζητούμε τις λύσεις στα σημαντικά προβλήματα που μας αφορούν.

Στέφανος Κοτρωνάκης

Συναυλία Συμπαράστασης - Live!

Παρακολουθείστε σε ζωντανή σύνδεση την αναμετάδοση της συναυλίας συμπαράστασης από το κλειστό Γήπεδο Περιστερίου.



ΤΟ STREAMING ΓΙΑ ΤΗΝ LIVE ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ

Αρθρογραφία και «Ανορθογραφία» στα Μ.Μ.Ε



 Oι εξελίξεις των τελευταίων μηνών στα ΜΜΕ, έχουν δημιουργήσει ακροατήριο σε άλλους κλάδους εργαζομένων, με αποτέλεσμα διοργανώσεις σαν αυτή, που στόχο έχει να ενημερωθούν, τόσο οι εκπαιδευτικοί, όσο και η τοπική κοινωνία (ανοιχτή εκδήλωση) για τις εξελίξεις στα ΜΜΕ και το συσχετισμό τους με τις τρέχουσες εξελίξεις στα εργασιακά, από εργαζόμενους σε αυτά. Επισυνάπτουμε το σχετικό δελτίο Τύπου και την αφίσα.



Ε.Λ.Μ.Ε. Ικαρίας-Φούρνων
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Σας προσκαλούμε στην εκδήλωση που θα κάνει το σωματείο μας με θέμα:
Αρθρογραφία και «Ανορθογραφία» στα Μ.Μ.Ε
Καλεσμένοι ομιλητές θα είναι:
-ο γνωστός σκιτσογράφος της «Ελευθεροτυπίας» Γιάννης Καλαϊτζής
-ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ και μέλος της ΠΟΕΣΥ Νάσος Μπράτσος.
Τα θέματα που θα συζητηθούν είναι
* Ποια είδηση είναι σημαντική στα Μ.Μ.Ε.;
* Πως η πολιτική γελοιογραφία γίνεται αρθρογραφία;
* Πως βλέπουν την επικαιρότητα οι εργαζόμενοι στον τύπο;
Η εκδήλωση θα γίνει το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου στις 7 μ.μ.
στην αίθουσα εκδηλώσεων του Γε.Λ. Ευδήλου (Κεραμέ)
Στον ίδιο χώρο θα λειτουργεί από τις 6 μ.μ. έκθεση πολιτικής γελοιογραφίας (με θέμα το «Μνημόνιο») καθώς και απεργιακών φύλλων αθηναϊκών εφημερίδων (ΕΤ, απογευματινή, ελευθεροτυπία, Κ.τ.Επενδυτή κ.α.).
Σας περιμένουμε

ΑΝΕΡΓΟΙ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ ΕΡΤ

ΠΡΟΣ
ΥΠΟΥΡΓΟ  ΕΡΓΑΣΙΑΣ  Γιώργο  Κουτρουμάνη
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟ  ΕΡΓΑΣΙΑΣ    Γιάννη Κουτσούκο
ΓΓ  ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ  Αθηνά Δρέττα
ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΟΑΕΔ  Ηλία Κικήλια     
ΠΡΟΕΔΡΟ  ΕΤΑΠ-ΜΜΕ  Κώστα Τσουπαρόπουλο
Είμαστε άνεργοι απολυμένοι συμβασιούχοι της ΕΡΤ από τις 18 Ιανουαρίου  του 2012. Ελπίζαμε ότι δικαιούμαστε επίδομα ανεργίας, γιατί για τουλάχιστον 117 συναδέλφους δημοσιογράφους η επόμενη μέρα είναι η ανεργία . Όμως η απάντηση τόσο του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ όσο και του ΟΑΕΔ  ήταν ΑΡΝΗΤΙΚΗ. Η Διοίκηση της  ΕΡΤ  επιβεβαιώνει  ότι δεν έκανε κρατήσεις για ανεργία. Κοιτάζοντας την μισθοδοσία μας βλέπουμε κρατήσεις για «ΙΚΑ-ΑΝΕΡΓΙΑ- ΣΤΡΑΤ..»,  κρατήσεις για «ΕΙΣΦΟΡΑ  ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ν.398», κρατήσεις  υπέρ «ΤΣΠΕΑΘ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ» . Πώς είναι δυνατόν  να  γίνονται τόσες κρατήσεις και την στιγμή της ανεργίας  να μην  επιδοτούμαστε; Ποιός ευθύνεται  γι’ αυτό; Πώς μπορεί να  ανατραπεί αυτή η πραγματικότητα; Η κρίση μαστίζει τον χώρο του Τύπου . Μήπως η αξιοπρέπεια  επιβάλει να υπάρξει μέριμνα για την καταβολή επιδόματος ανεργίας από την πολιτεία;
                                  ΑΝΕΡΓΟΙ  ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ ΕΡΤ

Μαμά, τι σημαίνει «εργοδοτικός»; | Του Αυγουστίνου Ζενάκου



Λίγο μετά την Έκτακτη Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ, στις 24 Ιανουαρίου, κυκλοφόρησε –  από την ιστοσελίδα της Δημοκρατικής Μεταρρύθμισης, της δημοσιογραφικής παράταξης που πρόσκειται στη Δημοκρατική Αριστερά – ένα κείμενο με τίτλο «Ας δημιουργήσουμε ένα μέλλον για τη δημοσιογραφία!».  Κείμενο «επισημάνσεων», εκφράζει αγωνία για τα τεκταινόμενα στον κλάδο των ΜΜΕ και υπογράφεται από πολλούς δημοσιογράφους – ανάμεσά τους γνωστότατα ονόματα του επαγγέλματος, καθώς και άλλα που πολύ πιθανόν να γίνουν γνωστά στο μέλλον. Απαντάει οΑυγουστίνος Ζενάκος.
Το κείμενο αυτό συνοδεύει ως δημόσια θέση μία από τις προτάσεις που τίθενται σε ψηφοφορία αύριο Δευτέρα 30 και την Τρίτη 31 Ιανουαρίου, στην ΕΣΗΕΑ. Η πρόταση ζητεί να εξουσιοδοτηθεί το «Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, να προχωρήσει σε διαπραγμάτευση με τους εργοδότες» αντί να προχωρήσει το Σωματείο, μετά από αναρίθμητες αποτυχημένες διαπραγματεύσεις, σε απεργία διαρκείας.
Οι «επισημάνσεις» του κειμένου είναι μετρημένες με το αναγνωρίσιμο – αν και όχι από όλους – υποδεκάμετρο της «κοινής λογικής». Τι σημαίνει αυτό; Πρόκειται για μια γλώσσα υπό κατασκευή, η οποία πετυχαίνει ακριβώς τούτο: παρουσιάζει ως λογικές, αυτονόητες σχεδόν, μια σειρά από επιλογές που αν περιγράφονταν αλλιώς θα αποκαλύπτονταν ως ειδεχθείς. Ο δημόσιος λόγος έχει κατακλυστεί από αυτή τη γλώσσα εδώ και κάποιον καιρό, είναι το πολυτιμότερο εργαλείο της υπό ανάδυση – στην Ελλάδα – ιδεολογίας του «πραγματισμού», της άποψης ότι όλοι εμείς που «τα φάγαμε μαζί», εμείς της χώρας που από τη Μεταπολίτευση και ένθεν «περνάει με κόκκινο», πρέπει επιτέλους να μαζέψουμε τα πόδια μας ώστε να χωρούν στο κοντούλικο πάπλωμά μας. Είναι μια πολύ γνώριμη γλώσσα (την χρησιμοποιεί, λόγου χάρη, εξαιρετικά η Άννα Διαμαντοπούλου, με την «ευελφάλειά» της, τον «εργαζόμενο που πρέπει να νοιάζεται κι αυτός για την επιχείρηση», την «κυβέρνηση των αρίστων»), τόσο γνώριμη που σε νανουρίζει: κοιμάσαι και δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται.
Ας δούμε λοιπόν τι γίνεται στο κείμενο «Ας δημιουργήσουμε ένα μέλλον για τη δημοσιογραφία!», σημείο προς σημείο…
Γράφουν: «Τα αίτια [της κρίσης των ΜΜΕ] είναι πολλά: πτώση διαφημιστικών εσόδων και κυκλοφοριών, κακοδιαχείριση και οικονομική αδιαφάνεια από μέρους των εκδοτών, έλλειψη ρευστότητας, έκρηξη των διαδικτυακών μορφών ενημέρωσης, δραστική μείωση της κρατικής διαφήμισης, ανατροπή της σχέσης των μίντια με το κράτος.»
Σωστό εν μέρει. Αν δεν υπήρχαν η «έκρηξη των διαδικτυακών μορφών ενημέρωσης» και η «δραστική μείωση της κρατικής διαφήμισης» (στην πραγματικότητα: μείωση κάθε διαφήμισης, όχι μόνο κρατικής, όπως θα όφειλε να παραδεχτεί το κείμενο αν αντιστεκόταν στο να ρίξει μια ξώφαλτση στο «κακό κράτος»), ίσως τα ΜΜΕ να συνέχιζαν ακόμη ανενόχλητα την κακοδιαχείρισή τους. Κακοδιαχείριση που συνοψίζεται στο εξής: οι εκδότες έβγαλαν πάρα πολλά χρήματα – προσωπικά, οι ίδιοι, όχι οι εταιρείες τους, αυτές κατέληξαν χρεωμένες, και τώρα δεν υπάρχει τρόπος να εξαναγκαστούν να στηρίξουν οι ίδιοι τις επιχειρήσεις τους, οπότε θα πληρώσουν τις ζημίες οι εργαζόμενοί τους. Δεν είναι ζήτημα «αδιαφάνειας», αυτό είναι παραπλανητικό. Οι ζημίες των επιχειρήσεων είναι διαφανέστατες, τις διατυμπανίζουν μάλιστα οι εκδότες για να νομιμοποιήσουν τις περικοπές. Εκτός αν με την «αδιαφάνεια» οι συνάδελφοι εννοούν τα δημόσια έργα, τις φρενήρεις εξαγορές προβληματικών εταιρειών, το παιχνίδι των «επιστροφών» με τα media shops, τις ρεμούλες με τις προσφορές, το πολιτικό μπρα-ντε-φερ των «Λόχων Διοικήσεως», το Χρηματιστήριο (και τις «φούσκες» αλλά και, κυρίως, τις «βιτρίνες» των πολιτικών), τα κανάλια με προσωρινές άδειες, τα δάνεια των τραπεζών δίχως εγγυήσεις κτλ. Αλλά αυτό οι υπόλοιποι το λέμε «απάτη», όχι «αδιαφάνεια». Και το γεγονός, συνάδελφοι, πως παρότι τα γνωρίζουμε όλοι με λεπτομέρειες, κανένας μας δεν έχει μπορέσει να τα αποδείξει όλα αυτά δημόσια – πολλοί από μας δεν θα το ήθελαν κιόλας – ώστε να στείλει αυτούς τους ανθρώπους έναν έναν στη φυλακή, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους χαϊδεύετε και τα αυτάκια με τέτοια γλυκά λογάκια.
Γράφουν: «Απέναντι στην κρίση αυτή, τόσο οι εκδότες όσο και το σωματείο των δημοσιογράφων συμπεριφέρονται με τρόπο σπασμωδικό και ανοργάνωτο.»
Όχι, συγνώμη, λάθος. Το Σωματείο συμπεριφέρεται με τρόπο σπασμωδικό και ανοργάνωτο. Οι εκδότες, όχι. Οι εκδότες είναι ψύχραιμοι και οργανωμένοι. Η ΕΙΕΑ έχει δώσει μαθήματα στρατηγικής, κρατώντας τους πάντες σε αποχαύνωση με υποσχέσεις ότι αν και κάποιοι πρέπει να φύγουν, «εσύ είσαι απαραίτητος στο μαγαζί». Έχουν πολύ επιδέξια χωρίσει τον κόσμο σε «μαύρες» και «άσπρες» λίστες, έχουν εξαγοράσει πολλές συνειδήσεις με υποσχέσεις ότι θα τις αφήσουν να φτάσουν ως τη σύνταξη με το εφάπαξ ακέραιο (ακόμη και – μάλλον ιδίως – παλαιούς αριστερούς, οι οποίοι ανένηψαν και είδαν το φως της «κοινής λογικής»), και έχουν βάλει τους εργαζόμενους να καρφώνουν ο ένας τον άλλον για το τι ώρα ήρθε ο καθένας και πόσα κείμενα υπέβαλε αυτό τον μήνα. Οι εκδότες είναι μια χαρά.
Γράφουν: «Η ΕΣΗΕΑ εξακολουθεί να χώνει το κεφάλι της στο χώμα και να οχυρώνεται πίσω από μη ρεαλιστικά συνθήματα όπως “μηδενικές αυξήσεις, μηδενικές απολύσεις”, χωρίς παράλληλα να απαιτεί τον έλεγχο των πραγματικών οικονομικών στοιχείων των εκδοτικών εταιρειών και των βασικών μετόχων τους. Ο διάλογος απουσιάζει πλήρως, με ευθύνη και των δύο πλευρών.»
Κι ερχόμαστε στην καθαυτό γλώσσα της «κοινής λογικής», στον «πραγματιστικό» πυρήνα: Τα συνθήματα της ΕΣΗΕΑ είναι μη ρεαλιστικά. Πιθανώς. Ωστόσο, εκεί όπου αποκαλύπτεται η παραπλάνηση που αποπειράται το κείμενο αυτό είναι στο ότι τα συνθήματα της ΕΣΗΕΑ αποτελούν μνημείο ρεαλισμού, θα μπορούσαν να αποτελούν παράδειγμα στο λήμμα «ρεαλισμός» των λεξικών, σε σύγκριση με την ιδέα ότι ο έλεγχος «των πραγματικών οικονομικών στοιχείων των εκδοτικών εταιρειών και των βασικών μετόχων τους» θα μπορούσε να απαιτηθεί μέσω «διαλόγου». Θα διαλεχθεί δηλαδή η ΕΣΗΕΑ με τους κκ Ψυχάρη, Μπόμπολα και Αλαφούζο και αυτοί θα πουν: «Α, τα πραγματικά οικονομικά μας στοιχεία θέλετε; Τι; Όχι μόνο των εταιρειών αλλά και τα προσωπικά μας, των βασικών μετόχων; Μα γιατί δεν το λέγατε τόσο καιρό; Ορίστε, τώρα που δεν είστε πλέον σπασμωδικοί, ανοργάνωτοι, με μη ρεαλιστικά συνθήματα, και κάνετε διάλογο, δείτε τα πραγματικά μας στοιχεία!» Μέχρι αυτό το σημείο, το κείμενο θα μπορούσε να είναι απλώς αφελές. Από εδώ όμως, η στάχτη στα μάτια παραείναι πυκνή.
Γράφουν: «Και το μόνο μέσο που επιλέγεται ως απάντηση στην αυθαιρεσία, οι απεργίες και οι στάσεις εργασίας, επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Οι μάχες πρέπει να δίνονται με τα μέσα ενημέρωσης ανοιχτά.»
Γιατί; Ποιος θέλει τα ΜΜΕ ανοικτά; Ποιον βλάπτει η απεργία; Αφού η ΕΣΗΕΑ μπορεί να βγάλει απεργιακή εφημερίδα (έχουν ήδη δηλώσει πρώτοι την προθυμία τους οι συντάκτες της Ελευθεροτυπίας) και να λειτουργήσει απεργιακό τηλεοπτικό σταθμό (οι εργαζόμενοι του Alter ελέγχουν τον αέρα του), η ενημέρωση δεν θα πληγεί. Θα πληγούν τα κυριακάτικα φύλλα, θα πληγούν οι εκδότες. Α, και τα επιμίσθια. Α, και τα εφάπαξ. Α, και αν απειληθούν τα ΜΜΕ με χρεοκοπία στ’ αλήθεια, μπορεί οι «άσπρες λίστες» να μαυρίσουν. Συγνώμη…
Γράφουν: «Η κοινή γνώμη παρακολουθεί την κατάσταση με όλο και μεγαλύτερη αδιαφορία και αποστασιοποίηση. Η δίψα της για ενημέρωση δεν έχει μειωθεί. Ζητά όμως αξιοπιστία, εντιμότητα και συνέπεια.»
Ναι. Αλλά ικανοποιεί τη δίψα της για ενημέρωση αλλού. Για πρώτη φορά στην ιστορία των ΜΜΕ, δεν είμαστε αυτονόητα απαραίτητοι. Πρέπει να το διεκδικήσουμε, πρέπει να συμμετάσχουμε στη δημόσια συζήτηση και να κριθούμε γι’ αυτό σε έναν κόσμο όπου όσοι γνωρίζουν περισσότερα από εμάς – ναι, υπάρχουν! – μπορούν πλέον να τα δημοσιοποιήσουν. Σεμνή πρόταση: αδιαφορούν για εμάς επειδή γράφουμε πράγματα όπως, «αξιοπιστία, εντιμότητα, αξιοπρέπεια» – μια φράση που διαθέτει όλη τη χάρη και τη γοητεία ενός θυρεού οικοτροφείου.
Γράφουν: «[Η κοινή γνώμη] αντιδρά στη διαπλοκή, τους έξαλλους τόνους και την κατευθυνόμενη ενημέρωση. Θέλει αξιοπρεπείς και ελεύθερους δημοσιογράφους. Είμαστε;»
Ποιοι είμαστε «εμείς»;
 Γράφουν: «Και ποια είναι η συγκεκριμένη ευθύνη των εκδοτών για τα όσα καταλογίζονται στα ΜΜΕ ;»
Για την διαπλοκή, πάντως, είναι τεράστια. Και το κείμενο αυτό την συγκαλύπτει, μιλώντας για «αδιαφάνεια», τσουβαλιάζοντας τους δημοσιογράφους σε ένα αυθαίρετο «εμείς» που δεν αντανακλά ούτε τις αποδοχές τους ούτε τη σχέση του καθενός με τους εκδότες ούτε τη συμμετοχή του καθενός στη διαστροφή των ΜΜΕ, και προστατεύοντας τούτη την ύστατη στιγμή τους ιδιοκτήτες των Μέσων από τη μόνη απειλή που θα μπορούσε ίσως να τους κλονίσει: να χάσουν τα μέσα επιρροής τους, να μείνουν τα μαγαζιά τους κλειστά.
Γράφουν: «Είναι επιτακτική ανάγκη να ξεκινήσει ένας ουσιαστικός και
ρεαλιστικός ως προς τις επιδιώξεις του διάλογος για τα προβλήματα των μέσων ενημέρωσης.»
Εννοούν: με τους εκδότες. Στον τελευταίο τέτοιο διάλογο, ο κ. Ψυχάρης είπε: «Καμία διαπραγμάτευση. 20% μειώσεις μισθών οριζόντια». Και οι περισσότεροι αρχισυντάκτες πίεσαν τους υφισταμένους τους να υπογράψουν. Ο διευθυντής του Βήμα FM κ. Χιώτης είπε, μάλιστα, ότι καλύτερα να εκπροσωπήσει τους εργαζόμενους ο ίδιος, διότι «βλέπει τον Ψυχάρη κάθε μέρα». Ποιος θα κάνει διάλογο με τους εκδότες, συνάδελφοι, ποιος θα διαπραγματευτεί; Η ΕΣΗΕΑ το έχει προσπαθήσει και το ξέρετε. Αλλά δεν το λέτε.
Γράφουν: «Καλούμε τους εκδότες να επιδείξουν καλή θέληση και ψυχραιμία, αλλά και την απαραίτητη διαφάνεια ως προς τα οικονομικά τους.»
Ο συντάκτης της συγκεκριμένης αποστροφής πρέπει δίχως καθυστέρηση να ανοίξει σατιρική εφημερίδα μόνος του. Θα θησαυρίσει.
Γράφουν: «Καλούμε το σωματείο μας να αποβάλει τη συντεχνιακή του αντίληψη και να διατυπώσει συγκεκριμένες αλλά ρεαλιστικές προτάσεις.»
Ωραία. Γιατί δεν υπάρχει τότε πουθενά στο κείμενό σας ή στην πρόταση που υποστηρίζετε για την ψηφοφορία το αίτημα να εγγραφούν στην ΕΣΗΕΑ τα μπλοκάκια και οι εργαζόμενοι στο διαδίκτυο;
Γράφουν: «Καλούμε την κυβέρνηση να πάψει να αντιμετωπίζει τα μίντια είτε ως εργαλείο είτε ως φορτίο και να συμβάλει στην επίλυση των προβλημάτων τους. Η ενημέρωση δεν είναι εμπόρευμα, δεν (μπορεί να) είναι αντικείμενο συναλλαγών, είναι προϋπόθεση για την ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας.»
Ποια κυβέρνηση; Ο πρώην πρωθυπουργός βγήκε και δήλωσε ότι τον έριξε το Συγκρότημα Λαμπράκη. Και ο Σταύρος Ψυχάρης ανταπάντησε ότι ήταν ο πρώην πρωθυπουργός που «του ζήτησε κάτι». Και κατηγορείτε κάποιον άλλον για έλλειμμα ρεαλισμού;
Γράφουν: «Το σωματείο μας, αλλά και η εργοδοσία, πρέπει να επεξεργαστούν και άλλες προτάσεις για να προστατεύσουν τους δημοσιογράφους, αλλά και τους εργαζόμενους κάθε ειδικότητας, που απειλούνται από την αναγκαστική συρρίκνωση ενός χώρου ο οποίος τα τελευταία χρόνια διογκώθηκε υπέρμετρα και συχνά μάλιστα χωρίς καμιά διαφάνεια ως προς τους στόχους και τις επιδιώξεις πολλών αυτοσχέδιων και μη εργοδοτών. Πρέπει να αναζητηθούν όλες οι πιθανές λύσεις, όπως οι εθελούσιες έξόδοι δημοσιογράφων, τεχνικών και διοικητικών που βρίσκονται κοντά στη σύνταξη, ευρωπαϊκά προγράμματα επανεκπαίδευσης στα νέα μέσα ενημέρωσης κ.λπ.»
Τώρα, ποιον κοροϊδεύετε; Οι «πιθανές λύσεις» που αναφέρετε δεν αρκούν για τους εκδότες. Γιατί δεν το λέτε καθαρά; Οι «πιθανές λύσεις» είναι: ανεξέλεγκτες απολύσεις, προστασία των «χρυσών στελεχών», οριζόντιες μειώσεις χωρίς ορίζοντα και χωρίς καμία προστασία, ατομικές συμβάσεις, κατάργηση των σωματείων. Όμως, το ζήτημα – και σε σχέση με αυτό υπεκφεύγετε συνεχώς – δεν είναι αν τα ΜΜΕ είναι διογκωμένα και δη υπέρμετρα. Το ζήτημα είναι ποιος φταίει που διογκώθηκαν και που μετά χρεοκόπησαν; Εσείς υιοθετείτε την παγκάλειο ρήση και διαχέετε την ευθύνη δίχως προσδιορισμό – ο κυνισμός είναι προφανής – ενώ το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι: ποιος θα πληρώσει; Εσείς, με το κείμενό σας, λέτε: οι δημοσιογράφοι. Όλοι οι δημοσιογράφοι – και αυτοί που ευθύνονται που καταρρακώθηκε η ποιότητα όσο οι ίδιοι πλούτιζαν και αποκτούσαν ισχύ αλλά και αυτοί που απλώς εργάζονταν ή και προσπαθούσαν όσο μπορούσαν να γράψουν καλά. Αυτό λοιπόν που εννοείτε είναι: να πληρώσουν οι δημοσιογράφοι αλλά οι άλλοι δημοσιογράφοι, όχι εμείς. Διότι, όπως είπαμε στην αρχή, κάποιοι είστε τα γνωστότατα ονόματα του επαγγέλματος και ξέρετε ότι εσείς θα έχετε κάτι να περιμένετε πάντα από τους εργοδότες σας. Οι υπόλοιποι πειστήκατε ότι αν βάλετε τα ονόματά σας δίπλα σε αυτούς, μπορεί να διασωθείτε και – ποιος ξέρει; – μια μέρα να είστε κι εσείς ασφαλείς. Αλλά η ρώσικη ρουλέτα – οι κριτικοί κινηματογράφου ανάμεσά σας θα θυμούνται τον Ελαφοκυνηγό – είναι επίφοβο αγώνισμα.
Γράφουν, τέλος, επικαλούμενοι – ώ, πρωτοτυπία! – τον μακαρίτη Στιβ Τζομπς: «Ας πάψουμε κι εμείς να περιμένουμε την κατάρρευση κι ας δημιουργήσουμε το μέλλον της δημοσιογραφίας που οραματιζόμαστε!»
Κάντε απεργία, τότε. Ρισκάρετε τις δουλειές σας. Δεν εννοώ αυτούς που δεν έχουν κανέναν λόγο να ρισκάρουν – τον Τάκη Καμπύλη, τον Ηλία Κανέλλη, τον Πάσχο Μανδραβέλη, τον Γιάννη Πολίτη, την Έλλη Στάη, τον Τάσο Τέλλογλου, τον Παύλο Τσίμα. Αλλά οι πιο πολλοί, που βάλατε τα ονόματά σας μαζί με τα δικά τους, είστε σίγουροι; Είστε σίγουροι πως όταν σας εκφράσουν τα παιδιά σας (που θα έχετε να τα ταΐσετε διότι θα έχετε θυσιάσει τους συναδέλφους σας) την απορία «Μαμά, τι είναι “εργοδοτικός”;», θέλετε να απαντήσετε «εγώ»;

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Μύθοι και αλήθειες για την μονοθεσία


Στην παγίδα όσων θέλουν να πλήξουν ακόμη περισσότερο το δημοσιογραφικό επάγγελμα και να ασκήσουν ακόμη μεγαλύτερο και ασφυκτικότερο πολιτικό έλεγχο  στην δημόσια τηλεόραση ,πέφτει το συνδικαλιστικό δημοσιογραφικό κίνημα ,θεοποιώντας την «μονοθεσία».
Με αφορμή την διαδικασία επαναπροσληψης των συμβασιούχων τέθηκε ατύπως ως κριτήριο η «μονοθεσία».
Κατ αρχήν ,δίκαιη η πρόβλεψη ,αλλά από εδω αρχίζουν τα προβλήματα:
Ο αγώνας που δόθηκε ,παρά τις διαφωνίες και τις ενστάσεις ,επί ένα εξάμηνο στην ΕΡΤ ειχε βασικό και δικαιολογημένο επιχείρημα ότι η ΕΡΤ δεν είναι δημόσια υπηρεσία ,δεν είναι υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου  ,η γραφείο πρωτοκόλλου της Νομαρχίας.
Με την μετατροπή του κριτηρίου της «ανεργίας» ως βασικό για την επιλογή των υπό επαναπροσληψη συμβασιούχων , προσβάλλουμε τους ίδιους τους συναδέλφους (θεωρώντας ότι το «προσόν» τους είναι ότι είναι άνεργοι) ,υποτιμούμε οι ίδιοι την Δημόσια Τηλεόραση ,και την μετατρέπουμε σε αποθετήριο ανέργων η σε άτυπο ταμείο ανεργίας.
Το κριτήριο της μονοθεσίας θα έπρεπε να είναι το τελευταίο και κρίσιμο  το οποίο θα διευκόλυνε την επιλογή για μια θέση όταν θα υπήρχαν δυο συνάδελφοι με τα ίδια ακριβώς προσόντα που θα είχαν προεπιλεγεί για την θέση αυτή.
Μόνον τότε θα μπορούσε να δικαιολογηθεί «κοινωνικό»  κριτήριο για την ανάληψη δημοσιογραφικής δουλειάς.
Εξάλλου το κριτήριο της μονοθεσίας υπονομεύει την ίδια την ύπαρξη των συμβασιούχων στην Δημόσια Τηλεόραση, καθώς προκύπτει το συμπέρασμα ότι η επαναπρόσληψη  τους δεν γίνεται με βάση τις λειτουργικές ανάγκες που υπάρχουν  και τις δυνατότητες του καθενός να προσφέρει στην θέση αυτή ,αλλά με το κριτήριο της ανεργίας.

Μετά την επιλογή του κριτηρίου της μονοθεσίας για τους συμβασιούχους, υπήρξε πραγματική σπουδή από το ΔΣ της ΕΡΤ αλλά και από στελέχη της κυβέρνησης για λόγους υποτίθεται δικαιοσύνης να καταργήσουν την παράλληλη απασχόληση και για τους υπαλλήλους αορίστου χρόνου ,ανατρέποντας μια παγιωμένη διαδικασία από το 1987 ,σύμφωνη με τον Οργανισμό της ΕΡΤ.
Αυτή η εξέλιξη έχει τις εξής συνέπειες:
-Εάν υποχρεωθούν δημοσιογράφοι με σύμβαση αορίστου να εγκαταλείψουν την θέση τους στην ΕΡΤ , καθώς η ΕΡΤ είναι στις  υπό αναδιάρθρωση ΔΕΚΟ του Μνημονίου, οι οργανικές θέσεις που αδειάζουν ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ. Αυτομάτως έχουμε απώλεια θέσεων εργασίας ,καθώς δεν υπάρχει βεβαίως κανένας τόσο αφελής να αναμένει ότι θα γίνει διαγωνισμός για πρόσληψη  …δημοσιογράφων στην ΕΡΤ.
-Οι συνάδελφοι  οι οποίοι μέχρι τώρα για λόγους που δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ,είχαν εξασφαλίσει  μια ειδική ή μια αποκλειστική σύμβαση ,η οποία τους επέτρεπε να ξεφύγουν από το χιλιάρικο η το χιλιοδιακοσαρι της σύμβασης, δεν θα έχουν πια τέτοια δυνατότητα  ,καθώς η εργασία στην ΕΡΤ καθίσταται αποκλειστική.
-Υποχρεωτικά δεν νοείται εξαίρεση από την αποκλειστική απασχόληση καθιστώντας σχεδόν αδύνατον για την ΕΡΤ να διατηρήσει στοιχειωδώς το δίκτυο ανταποκριτών της σε όλο τον κοσμο,μια και ο μισθός της σύμβασης δεν αρκεί για να καλύψει τις ανάγκες διαβίωσης στο εξωτερικό.
-Εάν καταργηθεί η παράλληλη απασχόληση ,αυτό δεν θα αφορά μόνον όσους υποβάλλουν αίτηση στο ΔΣ,αλλα και όλους όσους για λόγους δικούς τους προτιμούσαν να δουλεύουν «παράνομα» σε εφημερίδα, ιστοσελίδα ,ραδιόφωνο ,περιοδικό και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι έχει σχέση με την δημοσιογραφία.
Παρεμπιπτόντως  είναι και θέμα ερμηνείας για το εάν επιτρέπεται η οποιαδήποτε άλλη απασχόληση, πέραν της δημοσιογραφικής ..
-Μετά από σχεδόν είκοσι χρόνια συνεχούς χορήγησης άδειας παράλληλης απασχόλησης οι δημοσιογράφοι αορίστου χρόνου ,θα κληθούν  αίφνης ,να απεμπολήσουν  εργασιακά δικαιώματα τους ακόμη και την αποζημίωση τους είτε από την ΕΡΤ είτε από το ιδιωτικό ΜΜΕ που εργάζονται.
-Η κατάργηση της παράλληλης απασχόλησης ,στερώντας κάθε άλλο πρόσθετο πόρο από τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ,τους μετατρέπει  σε ευάλωτο στόχο πιέσεων ,ελέγχων και πολιτικής και κομματικής εξάρτησης ,προσβάλλοντας το δημοσιογραφικό λειτούργημα αλλά και την ίδια την φυσιογνωμία της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης.

Η κατάργηση της Παράλληλης Απασχόλησης όμως έχει και μια βαθύτερη και πολύ μεγαλύτερη συνέπεια  και για την δημοσιογραφική οικογένεια.
Από χρόνια εκδότες και καναλάρχες «ξύνονται» για την διπλοθεσία.
Πλέον έχουν κάθε δικαίωμα να απαιτήσουν αποκλειστική απασχόληση και μάλιστα με τα ίδια χρήματα και έτσι ο δημοσιογράφος θα δουλεύει μια βάρδια το πρωί στο site,θα λέει και ειδήσεις στο ραδιόφωνο του συγκροτήματος και το απόγευμα θα εργάζεται και στην εφημερίδα και στα περιοδικά του συγκροτήματος, με αντίστοιχη μείωση του προσωπικού..
Η υιοθέτηση της αποκλειστικής απασχόλησης και στον ιδιωτικό τομέα ,σε συνθήκες κρίσης που βιώνουμε όχι μόνο δεν θα αυξήσει τις θέσεις εργασίας αλλά θα οδηγήσει σε ακόμη περισσότερους ανέργους . 

Αυτά όλα προφανώς αποτελούν «ψιλά γράμματα»  και έτσι ο Μύθος της μονοθεσίας θα συνεχίζει να χαϊδεύει αυτιά, την ώρα που θα  πριονίζει νέες θέσεις εργασίας…

ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
nmeletis@hotmail.com

Χωριστή συνέλευση.



Συνέλευση των δημοσιογράφων ραδιοφώνου συγκάλεσε η εκπρόσωπος μας .
Μάλιστα φρόντισε να προηγηθεί της Γενικής Συνέλευσης όλων των δημοσιογράφων της ΕΡΤ που είναι προγραμματισμένη για την Τετάρτη 1/02/2012 12:00-16:00.
Στις 16/1ου η ίδια απαξίωνε της γενικές συνελεύσεις  και τις κινητοποιήσεις, συνυπογράφοντας κείμενο στο οποίο μεταξύ άλλων διαβάσαμε πως:
 «…Γιατί τι άλλο είναι ν' αποφασίζουν οι ψήφοι 50, περίπου, ανθρώπων για τους πάνω από 600 δημοσιογράφους της ΕΡΤ στην Αθήνα και τους πάνω από 700, αν συνυπολογισθούν οι δημοσιογράφοι των περιφερειακών ραδιοφωνικών σταθμών; Και, μάλιστα, ν' αποφασίζουν μέσα από διαδικασίες που δεν προβλέπονται από το καταστατικό της ΕΣΗΕΑ ούτε είναι θεσμισμένες. Διαδικασίες, δηλαδή, συχνών, πολύωρων και βασανιστικών συνελεύσεων στις οποίες, ακόμα κι όσοι/ες κατόρθωναν να παρευρεθούν, συχνά δεν άντεχαν να παραμένουν ως το τέλος…».
Τώρα φαίνεται άλλαξαν τα δεδομένα και θα κάνουμε δυο συνελεύσεις κολλητά. Άλλωστε όπως λέει κι ο ποιητής:
«Όλα αλλάζουνε, όλα εφήμερα,
Μόνο τα πάθη μας θεριά ανήμερα»
Και το «πάθος» εν προκειμένω, είναι η χωριστικότητα που καλλιεργείται από τους εγκλωβισμένους σε προσωπικές στρατηγικές.
Την ημέρα που έληγαν οι συμβάσεις 700 εργαζομένων στην ΕΡΤ, κυκλοφόρησε η  πρώτη από τις δύο επιστολές, με στόχο να μαζευτούν υπογραφές για να σταματήσουν οι απεργίες, που είχαν ήδη σταματήσει και καμιά κινητοποίηση δεν είχε προγραμματιστεί. Την επιστολή υπέγραφε μόνον η εκπρόσωπος. http://dimosiografoiert.blogspot.com/2012/01/blog-post_16.html. Αναρτήθηκε στο blog μας, λίγη ώρα μετά την πρόταση της συντονιστικής επιτροπής που ζητούσε  τη διεξαγωγή Γ.Σ των δημοσιογράφων της ΕΡΤ, την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου, για να επανακαθορίσουμε τη στάση μας, με βάση τα νέα δεδομένα.
Σχολίασα την επιστολή της εκπροσώπου διαβλέποντας την επερχόμενη σύγχιση και πόλωση:  «Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς ζητάς να συνυπογράψω Βασιλεία. Κι επίσης δεν κατανοώ τη σκοπιμότητα αυτής της κίνησης τη στιγμή που δεν υπάρχει καμιά, ως ώρας, προγραμματισμένη κινητοποίηση από την Πέμπτη 19/1ου. Μόνο τη δημιουργία εντυπώσεων και την πόλωση εξυπηρετεί αυτή η επιστολή ενώ παράλληλα εκκρεμούν ζητήματα που ακόμα δεν έχουν επιλυθεί».
Σήμερα δεν μπορώ να ισχυριστώ πως δεν κατανοώ τη σκοπιμότητα που εξυπηρετεί, στο όνομα της καταστατικής νομιμότητας, η σύγκληση χωριστής συνέλευσης. Είναι μία ακόμη διασπαστική κίνηση στο πλαίσιο της στενής οπτικής που αναζητά ξεχωριστές εξόδους κινδύνου. Οι κοινές Γενικές Συνελεύσεις είναι μια κατάκτηση στον εργασιακό μας χώρο, την οποία, αντί να λειτουργήσουμε ακόμη πιο ενωτικά και να προχωρήσουμε σε κοινές συνελεύσεις όλων των εργαζομένων στην ΕΡΤ, όλων των εργαζομένων στον τύπο, απεμπολούμε.  Η συλλογικότητα, η ενότητα και ο συντονισμός της δράσης μας δεν προάγονται με χωριστές συνελεύσεις.   

Γιώργος Παπαζαχαρίου

Δευτέρα, 30/1/12 και Τρίτη, 31/1/12 ψηφίζουμε για την αγωνιστική διεκδίκηση των συλλογικών μας συμβάσεων και την αξιοπρέπειά μας.



Ψηφίζουμε την ΠΡΟΤΑΣΗ Α’. Δηλαδή την πρόταση που διαμορφώθηκε κατά σύμπτυξη των προτάσεων, που κατατέθηκαν στην έκτακτη Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ (26/1), του προέδρου της ΕΣΗΕΑ Δημήτρη Τρίμη,14 μελών του Μεικτού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ και του συναδέλφου Ανδρ. Μακρίδη
Η  Γενική  Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ, σε συντονισμό με όλους  τους εργαζόμενους που υφίστανται  τις καταστροφικές συνέπειες των Μνημονίων και αντιπαλεύουν την πολιτική  της κυβέρνησης, της τρόικας  και των ερφγοδοτών, εξουσιοδοτεί το Διοικητικό Συμβούλιο της Ενωσης:
-Να διεκδικήσει  τη διαπραγμάτευση και την υπογραφή αξιοπρεπούς Συλλογικής Σύμβασης, με στόχο τη διασφάλιση  των δικαιωμάτων που κατοχυρώνουν οι προηγούμενες ΣΣΕ. Διεκδικούμε  τη διασφάλιση  των θέσεων εργασίας , το πάγωμ ατων απολύσεων, την επαναπρόσληψη όσων απολύθηκαν κατόπιν αρνήσης  τους να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις  εργασίας , την υπεράσπιση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων  και των ανέργων.
-Να οργανώσει  για το σκοπό αυτό απεργιακό αγώνα διαρκείας, σε  συντονισμό  με όλες τις Ενώσεις  του Τύπου.
-Να απευθύνεται στην διάρκεια του αγώνα αυτού σε όλη την κοινωνία, καλύπτοντας το κενό ενημέρωσης με εναλλακτικά μέσα  των εργαζομένων στα ΜΜΕ -διαδίκτυο, ραδιόφωνο, εφημερίδα ακόμη και τηλεόραση.
-Στο πλαίσιο  αυτού του αγώνα  το ΔΣ καλείται να αξιοποιήσει και κάθε θεσμικό  μέσο υπέρ  των εργαζομένων.
1.Τάσος Αναστασιάδης (εκπρόσωπος ΒΗΜΑ)
2.Κωνσταντίνος Δαυλός (εκπρόσωπος  ΣΚΑΙ ΤV)
3.Παναγιώτης  Δρίβας (εκπρόσωπος ΒΗΜΑ  FM)
4.Γιάννης Ελαφρός (εκπρόσωπος ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
5.Λεωνίδας  Σακλαμπάνης (εκπρόσωπος   ΣΚΑΙ   Ρ/Σ)
6.Νίκος Ζαμπάρας (εκπρόσωπος ΣΕΝΤΡΑ  FM)
7.Αλέξανδρος Ζέρβας (  εκπρόσωπος  ΚΟΚΚΙΝΟ Ρ/Σ)
8.Ανδρέας  Μακρίδης (εργαζόμενος  ΑΠΕ)
9.Ανδρέας  Πετρόπουλος  (εκπρόσωπος  ΑΥΓΗ)
10.Κώστας Ράπτης (εκπρόσωπος 9,84 Ρ/Σ)
11.Χάρης  Σαββίδης ( εκπρόσωπος,  ΗΜΕΡΗΣΙΑ)
12.Σωτήρης Τριανταφύλλου (εκπρόσωπος Goal News)
13.Δημήτρης  Τρίμης (πρόεδρος  ΕΣΗΕΑ)
14.Πέτρος  Τσάγκαρης (εκπρόσωπος ΑΠΕ)
15.Βασίλης Τζήμτσος (εκπρόσωπος  ALTER)
16.Νάσος  Χατζητσάκος (εκπρόσωπος  ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ) 

Δευτέρα και Τρίτη ψηφίζουμε την Γ' ΠΡΟΤΑΣΗ


ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ

Διεκδικούμε την αξιοπρέπειά μας

Συνάδελφοι,

Την οδυνηρή πραγματικότητα την οποία βιώνει σήμερα ο κλάδος μας την ξέρουμε όλοι πάρα πολύ καλά, γιατί την ζούμε καθημερινά. Λουκέτα, μαζικές ή εκδικητικές απολύσεις, πολύμηνη καθυστέρηση στην καταβολή των μισθών, εισφοροδιαφυγή που απειλεί το ταμείο μας, αυθαίρετες μειώσεις μισθών. Ανασφάλεια και φόβος για το αύριο.

Δυστυχώς για όλους μας, το μέλλον προδιαγράφεται ακόμη σκληρότερο. Για να προστατευτούμε, πρέπει να δράσουμεάμεσα. Η πρότασή μας είναι απλή:
Yπογραφή ΣΗΜΕΡΑ (και πριν γενικευτούν οι ατομικές συμβάσεις) Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας σε εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαδίκτυο.

Μόνον η υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας  θα  μας εξασφαλίσει την επόμενη διετία, θα προστατεύσει τις θεσμικές μας κατακτήσεις αλλά και τις αποδοχές μας από καταχρηστικές ή μονομερείς ενέργειες.

Το να προβάλουμε κομματικές διεκδικήσεις στην ουσία εξυπηρετεί τους εργοδότες που εκμεταλλεύονται το  καθεστώς αυθαιρεσίας που επικρατεί σήμερα στα ΜΜΕ.

Θέλουμε ανοικτά μέσα ενημέρωσης. Τα λουκέτα σημαίνουν ανεργία. Ανοικτά μέσα δεν θα υπάρχουν με γενικές απεργίες διαρκείας. Οι κινητοποιήσεις  χωρίς στόχευση θα καταλήξουν στην πλήρη ισοπέδωση του σημερινού τοπίου στο χώρο των ΜΜΕ και θα ρίξουν όλους μας βορά σε όσους, ντόπιους ή ξένους, θέλουν να επωφεληθούν από την οικονομική κρίση.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

·        ΣΣΕ σε εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, ίντερνετ
·        Προστασία των θεσμικών κεκτημένων
·        Απεργίες ουσίας με στόχευση

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ Γ’

Εξουσιοδοτούμε το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, να προχωρήσει σε διαπραγμάτευση με τους εργοδότες, με προθεσμία 15ημέρου για την υπογραφή διετούς Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, προσαρμοσμένης στις ανάγκες των εργαζομένων.
Η διαπραγμάτευση θα αφορά αποκλειστικά στις αμοιβές, με πιθανή μεσοσταθμική μείωση, ταυτόχρονη προστασία των θεσμικών, με έμφαση στη διατήρηση του 13 ου και 14 ου μισθού.
Σε περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία, να προχωρήσει σε στοχευμένες κινητοποιήσεις (ακόμη και διαρκείας) στα ΜΜΕ που δεν καταβάλουν έγκαιρα αξιοπρεπείς αμοιβές και ασφαλιστικές εισφορές.

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ