Αντικειμενική Ενημέρωση και Πολιτισμό θέλουμε...

Επειδή η συλλογική ευθύνη έχει γίνει της μόδας τελευταία, δεν αρκεί να διαμαρτυρόμαστε και να δηλώνουμε πως καμιά πρόσκληση δεν λάβαμε για το μεγάλο φαγοπότι και πως ούτε σαν γκαρσόνια, ούτε σαν λαντζέρηδες δεν συμμετείχαμε στο τραπέζι του «μαζί τα φάγανε». Κι εξακολουθούν να τρώνε και να μας παραμυθιάζουνε και να μας παίρνουνε και τα τελευταία ψίχουλα απ το τραπέζι, στρέφοντας τον έναν απέναντι στον άλλον, τη μία κοινωνική ομάδα απέναντι σε όλους,όλους απέναντι σε όλους, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της συλλογικής ενοχοποίησης, που στην καλύτερη περίπτωση οδηγεί στην καταθλιπτική αδράνεια, και στη χειρότερη, σε μανιακά επεισόδια κοινωνικού κανιβαλισμού. Διάγουμε μανιοκαταθλιπτική φάση κι αυτό εξυπηρετεί τους εσαεί τρώγοντες και τους «συντρόφους» που πρόσφατα αναβαθμίστηκαν σε συνδαιτυμόνες. Ο ρόλος των ΜΜΕ για τη συντήρηση αυτής της φάσης – αφασίας, είναι κυρίαρχος και καθοριστικός. Και όπως πολύ καλά γνωρίζουμε όλοι, η πλειοψηφία των Μέσων, αυτό τα ρόλο παίζει, έπαιξε και θα παίζει, για να γεμίζει καταχωρήσεις της SIEMENS η εφημερίδα, να γίνονται αναθέσεις χωρίς διαγωνισμούς, να, να, να… Αυτά αφορούν κυρίως τον ιδιωτικό τομέα της ενημέρωσης – ψυχαγωγίας, που στις μέρες μας προτείνει τον μνημονιακό μονόδρομο, και προβάλλει στις οθόνες μας ένα φώς που διακρίνεται στο βάθος του τούνελ, παραλείποντας τη λεπτομέρεια πως πρόκειται για το τρένο που θα μας λιώσει. Μέσα σ’ αυτό το τοπίο η ΕΡΤ, ιδιαίτερα μετά την επίθεση Μόσιαλου, έδειξε άλλο χαρακτήρα, ή, για να ακριβολογούμε, προσπάθησε. Προσπάθησε, σε μια εποχή που η έννοια του δημόσιος -α -ο απαξιώνεται σε όλες τις πτώσεις, τους αριθμούς και τα γένη, να δηλώσει και να γίνει Δημόσια. Και η προσπάθεια απέδωσε, η ΕΡΤ φάνηκε να κερδίζει την εκτίμηση και την προτίμηση του κόσμου. Οι δυνατότητες της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης, είναι τεράστιες, οι αντίστοιχες της Κομματικής-Κυβερνητικής, είναι μόνον η απαξίωση. Εδώ κάπου μπαίνουμε κι εμείς, οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, που κάποια στιγμή πέρσι τέτοιο καιρό συναντηθήκαμε κι είπαμε όχι στο κλείσιμο της ΕΤ1, όχι στο κλείσιμο των περιφερειακών ρ/σ, όχι στο κλείσιμο της ραδιοτηλεόρασης, είπαμε κι άλλα, γνωριστήκαμε, μιλήσαμε για πολιτισμό και τη δυνατότητα που έχει μόνον η ΕΡΤ, όχι απλώς να τον προβάλλει, αλλά να και να τον προάγει.Αντικειμενική Ενημέρωση και Πολιτισμό θέλουμε,

κι αυτό γίνεται μόνον αν η ΕΡΤ είναι Δημόσια, μόνον αν εμείς οι εργαζόμενοι, κινητοποιηθούμε, και δημιουργικά, και προτείνουμε ιδέες και λύσεις για παραγωγή και εξαγωγές προϊόντων της βαριάς βιομηχανίας μας, μιας και τυχαίνει να εργαζόμαστε στο κεντρικό εργοστάσιο. Θα επανέλθουμε σύντομα.