Ένα άταφο σώμα δημοσιογράφου

Ανοίγοντας τον υπολογιστή μου σήμερα το πρωί στην ΕΣΗΕΑ διάβασα μια “μικρή” αλλά τραγική είδηση.

“Αταφο παραμένει το σώμα του 69χρονου δημοσιογράφου και εκδότη, που βρέθηκε νεκρός στις 4 Δεκεμβρίου έξω από τα Μέγαρα, με τα σκυλιά να ουρλιάζουν γύρω από το πτώμα του. Ζούσε μόνος, δεν είχε συγγενείς και τον αναζήτησαν γείτονες, καθώς είχαν μέρες να τον δουν και γνώριζαν ότι είχε πρόβλημα με την καρδιά του. Ηταν δημοσιογράφος, παλιότερα και εκδότης τοπικής εφημερίδας και σπουδαίος φιλόζωος. Η σορός του παραμένει στο ψυγείο ενός γραφείου τελετών του Πειραιά.”

Αφού έδωσα τη σχετική αυτονόητη εντολή στους φιλότιμους συναδέλφους της Ενωσης, να βρούμε το γραφείο τελετών και να αναλάβουμε ως ΕΣΗΕΑ τα έξοδα της κηδείας, μου ήρθαν στο νου οι συνθήκες κάτω από τις οποίες επιταχύνθηκε η ίδρυση του σωματείου μας:

«Ένας θάνατος προκάλεσε πριν 99 χρόνια την ίδρυση του πρώτου δημοσιογραφικού σωματείου της Ελλάδος, της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ). Τον Σεπτέμβριο του 1914 οι Αθηναίοι δημοσιογράφοι γύριζαν από την κηδεία ενός συναδέλφου τους που είχε πεθάνει σε ένα δωμάτιο ενός φθηνού ξενοδοχείου στο Μοναστηράκι. Η κηδεία είχε καθυστερήσει, για να μπορέσουν οι συνάδελφοί του να συγκεντρώσουν με έρανο τα έξοδα της ταφής». 

Η αλληλεγγύη είναι το μόνο μας όπλο. Είναι ο πολιτισμός μας, η κοινωνική μας αποστολή.

Δημήτρης Κ. Τρίμης

Πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ