Ο Νίκος Τσιμπίδας για εκπρόσωπος ΕΡΑ, Πολυμέσων, Ραδιοτηλεόρασης στο μεικτό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ

Συνάδελφοι,

Είναι κοινή παραδοχή πως η κατάσταση στο χώρο εργασίας μας τα τελευταία χρόνια επιδεινώνεται συνεχώς. Εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα και κεκτημένα ετών, με αφορμή την κρίση, βρέθηκαν στο στόχαστρο με αποτέλεσμα να δεχθούν ισχυρά πλήγματα.

Απανωτές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, μη καταβολή δεδουλευμένων (κυριακάτικα, αργίες, υπερωριακή απασχόληση), εφεδρεία, απόλυση συναδέλφων συμβασιούχων, αποδυνάμωση του πρωτογενούς ρεπορτάζ, μείωση των ωρών «ζωντανού» προγράμματος, διόγκωση του αριθμού των θέσεων «προνομιακής απασχόλησης» (Προσωπικού Ειδικών Θέσεων, σύμβουλοι, μεικτές παραγωγές), συνθέτουν μια μακρά αλλά και θλιβερή λίστα .

Επιπλέον, μια σειρά κινήσεων και σχεδιασμών συρρικνώνουν μέρα με τη μέρα τη Δημόσια Ραδιοφωνία και Τηλεόραση όλο και πιο πολύ.

Και αυτή η λίστα είναι πολύ μεγάλη. Υφαρπαγή μέρους του ανταποδοτικού τέλους της ΕΡΤ (υπέρ κάποιου «πράσινου ταμείου» το οποίο επιδοτεί ιδιωτικές επενδύσεις), αρπαγή ακίνητης περιουσίας της ΕΡΤ (προς χάριν της πολυθρύλητης «Ανάπτυξης»), εκπόνηση σχεδίων αναδιάρθρωσης που ποτέ δεν ανακοινώνονται (και που πάντα έχουν στο επίκεντρο τους το κλείσιμο σταθμών, περιοδικών και υπηρεσιών της ΕΡΤ προς τον πολίτη).

Στο προσεχές διάστημα θα κληθούμε να υπερασπιστούμε ακόμη και τα αυτονόητα. Το δικαίωμα στην εργασία αλλά και την υπεράσπιση των βασικών δικαιωμάτων που μας έχουν απομείνει, όπως αυτά κατοχυρώνονται μέσα από τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας μας. Το μόνο ισχυρό χαρτί που μπορεί να προσφέρει ακόμα και ένα ελάχιστο προστασίας στους εργαζόμενους.

Η Κ.Υ.Α. είναι η παγίωση του μονομερούς καθορισμού του μισθού και κατάργηση κάθε έννοιας εργασιακού δικαιώματος. Είναι και με τον πιο επίσημο τρόπο η παγίωση του καθεστώτος της επισφάλειας στο χώρο εργασίας μας μιας και ανά πάσα στιγμή η Κ.Υ.Α. μπορεί να μεταβληθεί κατά το δοκούν χωρίς κανένα εμπόδιο. Το ζήτημα της Κ.Υ.Α. δεν είναι ένα δίλημμα για το τι είναι ρεαλιστικό ή μη. Είναι ένα ζήτημα για το τι αποτελεί εργασιακό αυτονόητο και μη. Κατά πόσο, δηλαδή, θα μπορεί η εργασία όλων μας να είναι προστατευμένη και κατοχυρωμένη και κατά πόσο θα εξαρτάται από τις διαθέσεις της οποιασδήποτε πολιτικής, χωρίς ούτε καν το περιθώριο της διαπραγμάτευσης.

Μπροστά μας ακόμα είναι και το θέμα των συναδέλφων μας που έφυγαν με τη λήξη των συμβάσεων τους και για ακόμη μια φορά βρίσκονται στην ανεργία. Η προσπάθεια για την επιστροφή τους θα χρειαστεί τη στήριξη μας. Για να γυρίσουν με διαφανείς διαδικασίες και όχι ως εργολάβοι (δελτίο παροχής υπηρεσιών).

Μπροστά μας είναι και το θέμα των φημολογούμενων «απολύσεων στο δημόσιο», οι περαιτέρω περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, η συρρίκνωση της Δημόσιας Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης μέσω του νέου οργανογράμματος.

Σε όλα αυτά θα πρέπει να υπάρχει μια σαφής θέση και μια κοινή τοποθέτηση μας αποτέλεσμα συλλογικών διαδικασιών και διεργασιών.

Δεν πιστεύω στην κουλτούρα της ανάθεσης. Πιστεύω στη συμμετοχικότητα, στην ενεργοποίηση και την εμπλοκή όλων προκειμένου να υπάρχει ουσιαστική αντιμετώπιση των δυσκολιών που βιώνουμε αλλά και αυτών που είναι μπροστά μας. Με τακτικές συνελεύσεις, με διαρκή και υπεύθυνη ενημέρωση, με κοινή προσπάθεια μαζί με όλους τους συναδέλφους μας, από όλα τα τμήματα της ΕΡΤ.  Για να μπει ένα φρένο στην ηττοπάθεια, στο «διαίρει και βασίλευε», στην υποβάθμιση του αγαθού της Δημόσιας Ενημέρωσης, της εργασίας, της ίδιας μας της ζωής.

Με εκτίμηση και σεβασμό

Νίκος Τσιμπίδας