Περί Χρυσής Αυγής και αυγού του φιδιού…

Η σιωπή, ενίοτε, δείχνει αδιαφορία, απαξίωση, ενδεχομένως και φόβο. Επειδή, όμως, στους καιρούς που ζούμε, ούτε η κοινωνία μας ούτε η Δημοκρατία μας αντέχουν το παραμικρό ίχνος αδιαφορίας– πολύ περισσότερο, δε, φόβου– ουδείς δικαιούται να σιωπά πλέον. Και, κυρίως, να σιωπά μπροστά στην ύπουλη, διαβρωτική και απειλητική αφύπνιση του αυγού του φιδιού.

Η Χρυσή Αυγή «εξανέστη» επειδή τη χαρακτήρισα «νεοναζιστική ακροδεξιά». Απαντώ ξεκάθαρα ότι της απέδωσα – και θα το ξανακάνω – την ιδεολογική ταυτότητα που ουκ ολίγα στελέχη της έχουν υιοθετήσει και υμνήσει σε ενυπόγραφα κείμενά τους. Είναι η ίδια ταυτότητα που πλείστα όσα ακόμη μέλη του εν λόγω κόμματος «τιμούν» με την καθημερινή, ακραία συμπεριφορά τους. Εάν οι κύριοι της Χρυσής Αυγής επιθυμούν να αποκρύψουν και να καλύψουν αυτή την ταυτότητα για να παρασύρουν και να παραπλανήσουν μια εξουθενωμένη κοινωνία, χρέος δικό μου, και όλων ημών των δημοσιογράφων, είναι να την αποκαλύπτω σταθερά και σθεναρά.

Μαθήματα «δημοκρατίας» δεν δέχομαι απ’ όσους κατακρεουργούν κάθε δημοκρατική αξία σε καθημερινή βάση. Δεν «αγοράζω» υβριστικά παραληρήματα σε συσκευασία «ενάρετης δεοντολογίας». Και δεν εκχωρώ δικαίωμα συλλογής …πιστοποιητικών δημοκρατικών φρονημάτων σε όσους πωλούν το δικαίωμα της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης με βάση το χρώμα του διαβατηρίου.

Είδα με κοινωνιολογικό και ανθρωπολογικό ενδιαφέρον το ακατάσχετο υβρεολόγιο κατά της ίδιας της γυναικείας υπόστασης. Για να επιβεβαιώσω, για μια ακόμη φορά, ότι το ρατσιστικό DNA του εν λόγω κόμματος δεν εξαντλείται στους ατυχείς μετανάστες αλλά καλύπτει το σύνολο του μη αρεστού πληθυσμού – με πρώτες τις γυναίκες.
Δεν με εξέπληξε το γεγονός ότι οι κύριοι της Χρυσής Αυγής θέλησαν, με ένα ακόμη παραλήρημα, να φιμώσουν την ελευθερία της γνώμης. Εκείνοι που, υποτίθεται, ότι διεκδικούν ακριβώς το δικαίωμα έκφρασης της «διαφορετικής» γνώμης. Είναι ίδιον, άλλωστε, κάθε ανελεύθερου μορφώματος να προβάλει ως μοναδική αλήθεια τη δική του αλήθεια.

Τα υπόλοιπα μπορεί να τα απαντήσει, και θα τα απαντήσει, η Δικαιοσύνη. Κι αυτό, επειδή πιστεύω βαθιά στους δημοκρατικούς θεσμούς και στη λειτουργία του νόμου. Κι επειδή ο νόμος πρέπει να εφαρμόζεται εκεί ακριβώς που παραβιάζεται.

Έλλη Στάη