Συνελεύσεις – Προτεραιότητες… κι ένα πιάνο.

Για τη Συνέλευση που πραγματοποιήθηκε προχθές Τρίτη, η άποψή μου είναι γνωστή, την εξέθεσα με σχετική ανάρτηση στο blog την Κυριακή 29/01.

http://dimosiografoiert.blogspot.com/2012/01/blog-post_522.html.

Η Γενική Συνέλευση της Τετάρτης δεν είχε ικανοποιητική συμμετοχή από δημοσιογράφους (55  μόλις συνάδελφοι παραβρέθηκαν) Αντίθετα το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ είχε απαρτία, εκπροσωπήθηκε από τον πρόεδρο Δημήτρη Τρίμη, τους δύο αντιπροέδρους Νάνα Νταουντάκη και Παναγιώτη Ράμμο και τα μέλη Μαρία Γκίκα, Χρήστο Κυρίτση και Δημήτρη Τσαλαπάτη. Συμπεράσματα πολλά δεν βγήκαν, εκκρεμούσε η συνάντηση της ΕΣΗΕΑ, των εκπροσώπων και της επιτροπής με τον διευθύνοντα του Δ.Σ. της ΕΡΤ, για τα ίδια θέματα που ήταν στην ημερήσια διάταξη της συνέλευσης (Συμβασιούχοι – παράλληλη απασχόληση) κι έτσι δεν ολοκληρώθηκε.

 Από το γενικότερο κλίμα, τις τοποθετήσεις των συναδέλφων της ΕΡΤ, αλλά και των Τρίμη, Νταουντάκη, Τσαλαπάτη, το δικό μου συμπέρασμα είναι, πως ήρθε η ώρα να κάνουμε την υπέρβαση. Να συμφωνήσουμε, όχι στρογγυλεύοντας, αλλά συνθέτοντας. « Το αντίξουν συμφέρον και εκ των διαφερόντων καλλίστην αρμονίαν…» υποστήριζε ο «σκοτεινός» Ηράκλειτος, που στον καιρό του συνέβησαν, μεγάλες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές.

Η κατανόηση του Ηρακλειτικού λόγου, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ποτέ δεν ήταν.

Δεν αρκεί να καταλάβεις «τι εννοεί ο ποιητής» σε εγκεφαλικό επίπεδο. Πρέπει να το βιώσεις. Και για να το βιώσεις πρέπει να το επιχειρήσεις.

Όταν πρωτοκάτσεις στο πιάνο κι αρχίσεις να πατάς τα πλήκτρα, άσπρα και μαύρα, το ηχητικό αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό, αν επιμείνεις με μέθοδο και συνεχίσεις να ψάχνεις, αργά ή γρήγορα η αρμονία θα εμφανιστεί.

Την ενότητα προσπαθήσαμε να προσδιορίσουμε. Ένα κοινό τόπο να συναντηθούμε και να συνθέσουμε μέσα από τις αντιθέσεις μας.

Ας ορίσουμε λοιπόν τις προτεραιότητες που θα αποτελέσουν τη βάση τον κοινό τόπο.

Α. Είμαστε εργαζόμενοι, που σημαίνει  πως θέλουμε να αμειβόμαστε αξιοπρεπώς για το έργο που παράγουμε και να παραμείνουμε στην εργασία μας για όσο διάστημα μπορούμε να προσφέρουμε .

Β. Είμαστε Δημοσιογράφοι, που σημαίνει πως οι περισσότεροι ,αν όχι όλοι από μας,  αν δεν έχουν εργαστεί στο παρελθόν, μπορεί στο μέλλον να εργαστούν σε άλλο μαγαζί  ή και σ’ άλλο μέσον απ αυτό που εργάζονται σήμερα.

Γ. Εργαζόμαστε στην ΕΡΤ, που σημαίνει πως όλοι επιθυμούμε, όχι μόνον να συνεχίσει να υπάρχει, αλλά και να βελτιωθεί παράγοντας καλύτερο πρόγραμμα,

αντικειμενικότερη ενημέρωση, περισσότερο πολιτισμό και ψυχαγωγία.

Θεωρώ πως όλοι νοιαζόμαστε για την εργασία μας, τη δημοσιογραφική μας υπόσταση και για την ΕΡΤ. Προτείνω λοιπόν αυτές οι τρεις προτεραιότητες να αποτελέσουν τον κοινό τόπο που θα ξανασυναντηθούμε, το χώρο που θα τοποθετήσουμε το βαρύ πιάνο με ουρά. Υπάρχει ένα ωραίο στην είσοδο.

Γιώργος Παπαζαχαρίου