Πρόταση για γενική απεργία κατά του κυβερνητικού πραξικοπήματος στην ΕΡΤ

Με βάση και το αποτέλεσμα της συζήτησης των σωματείων και των ομοσπονδιών που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στην ΕΡΤ, οι 3 σύμβουλοι της ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΤΥΠΟΣ (Γιουκάκης, Κατσίμη, Τρίμης) πρότειναν στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ -κατά τη σημερινή συνεδρίαση- γενική απεργία στον κλάδο του Τύπου και των ΜΜΕ σε συνεργασία με άλλους κλάδους και τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ.

Επίσης δόθηκαν γραπτά οι θέσεις της ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ για το αγγελιόσημο και για το πραξικόπημα κατά της ΕΡΤ

Δείτε τα σχετικά κείμενα:

Η εισήγηση του προέδρου της ΕΣΗΕΑ Δ. Τρίμη, για τη δράση της Ενωσης μετά το “Μνημόνιο 3″

Δημοσιευμένο 20/11/2012 Αταξινόμητα Leave a Comment Επεξεργασία

Με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος – καταχρηστικώς αποκαλούμενου 3^ο Μνημόνιο, αφού θα υπάρξει πράγματι 3^ο Μνημόνιο με πρόσθετα μέτρα- και με τη «φάμπρικα» των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και υπουργικών αποφάσεων (μέσω των οποίων παρακάμπτεται η Βουλή και καταλύεται και τυπικά η κοινοβουλευτική διαδικασία), ο κλάδος μας, όπως και όλοι οι κλάδοι εργαζομένων, βρίσκεται μπροστά σε νέα δεδομένα. Τα οποία, ωστόσο, κάθε άλλο παρά ως τετελεσμένα πρέπει να αντιμετωπίσουμε.

Τα μέτρα που περιλαμβάνει το νέο Μεσοπρόθεσμο, σε συνδυασμό με τις διατάξεις των δύο μνημονίων που προηγήθηκαν, αποκάλυψαν το ταξικό, κοινωνικό κέντρο βάρους της προσαρμογής που επεδίωξε και επέβαλε η τρόικα, αξιοποιώντας στο έπακρο και τους «αόρατους» υποβολείς της. Δηλαδή την επιχειρηματική ελίτ που θέλησε να αποσπάσει τα μέγιστα οφέλη από τη στρατηγική της «εσωτερικής υποτίμησης». Και το ταξικό κέντρο βάρος των μνημονίων δεν είναι άλλο από την συντριβή του κόσμου της εργασίας με κάθε πρόσφορο μέσο. Τόσο με τη συμπίεση του εργασιακού κόστους όσο και με τον θεσμικό ευνουχισμό του.

Υπάρχει η αναλυτική κωδικοποίηση των διατάξεων που η νομική υπηρεσία της Ενωσης επισημαίνει ως άμεσα ή δυνητικά πλήγματα στον κλάδο. Επιγραμματικά θυμίζω:

1. Η ένταξη στον ΕΟΠΥΥ των κλάδων υγείας και πρόνοιας του ΕΤΑΠ ΜΜΕ- η οποία μαζί με την απεργιακή μας αντίδραση προκάλεσε προς στιγμήν ένα καθόλου αμελητέο ρήγμα στη συνοχή της κυβερνητικής πλειοψηφίας- στο μεσοπρόθεσμο επανήλθε επαυξημένη με την ευθεία απειλή και κατά του ΕΔΟΕΑΠ και κατά του αγγελιοσήμου, το οποίο μπαίνει στο κάδρο των υπό κατάργηση κοινωνικών πόρων.
2.  Στο ασφαλιστικό, η επίσπευση υλοποίησης του ισχύοντος ασφαλιστικού νόμου κατά δύο χρόνια και η προσθήκη δύο ετών στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης επηρεάζει άμεσα ένα σημαντικό αριθμό συναδέλφων που βρίσκονται σε προσυνταξιοδοτική φάση. Άμεση είναι εφαρμογή του «κουρέματος» των συντάξεων στους ήδη συνταξιούχους, η μείωση των εφάπαξ τίθεται σε εφαρμογή σε όμορους κλάδους του ΕΤΑΠ ΜΜΕ ακόμη και αναδρομικά, ενώ πολιορκείται και το εφάπαξ του ΕΔΟΕΑΠ με την ασαφή απειλή υπολογισμού του σε «νέα τεχνική βάση».
3.  Στο εργασιακό τοπίο, το βασικό νέο στοιχείο είναι η μείωση του κόστους των αποζημιώσεων και η διευκόλυνση των απολύσεων με τους όρους που ισχύουν σε όλους τους κλάδους, πράγμα που είναι πολύ πιθανό να φανεί χρήσιμο σε εκδοτικούς ομίλους που σχεδιάζουν αυτή την ώρα νέα πογκρόμ εις βάρος συναδέλφων, εν ονόματι «εξυγίανσης».  Στο ίδιο πεδίο θα πρέπει συμπεριληφθούν οι συνάδελφοι της ΕΡΤ, των δημοτικών ραδιοφώνων και του ΑΠΕ, που πιθανότατα απειλούνται από ποικίλες διατάξεις για ένταξή τους στο ενιαίο μισθολόγιο και τα «κουρέματα» που το συνοδεύουν, στις διαθεσιμότητες, τις απολύσεις χωρίς αποζημίωση όπου καταργούνται οργανικές θέσεις, ή στους περιορισμούς των προσλήψεων, που σαφώς θα επηρεάσουν ιδιαίτερα τους επί συμβάσει ορισμένου χρόνου συναδέλφους της ΕΡΤ.
4. Στον καταιγισμό των μέτρων θα πρέπει να συνυπολογιστεί η φορολογική λεηλασία που θα υποστούν τα εισοδήματα των εργαζομένων από τις νέες φορολογικές κλίμακες, ορατές στις αυξημένες παρακρατήσεις που θα εφαρμοστούν από το νέο έτος, από τα παλαιά χαράτσια και τα νέα που θα προωθηθούν μέσω των φορολογικών νομοσχεδίων, αυτή τη φορά με μόνιμο και όχι προσωρινό χαρακτήρα. Συνολικά, η φορολογική πολιτική, μαζί με την εκποίηση του δημόσιου πλούτου και της κρατικής περιουσίας, μετατρέπονται σε «κουμπαράδες» για την εξόφληση των πιστωτών, όπως αποκαλύπτουν οι συζητήσεις- αποφάσεις για την ένταξη των εσόδων στον ειδικό δεσμευμένο λογαριασμό υπέρ χρέους. Μπορεί κανείς να ισχυριστεί βάσιμα ότι η όλη επιχείρηση «διάσωσης» της Ελλάδας εξελίσσεται σε έναν μηχανισμό απαλλοτρίωσης του δημόσιου, αλλά και σημαντικού μέρους του ιδιωτικού πλούτου της κοινωνίας, τουλάχιστον του μέρους της που αντιστοιχεί στους εργαζόμενους και τα φτωχότερα στρώματα.
5. Το σημαντικότερο, ωστόσο, μέτρο εις βάρος του κλάδου και όλων των μισθωτών παραμένει η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων που, σε συνδυασμό με τις ρυθμίσεις Βρούτση για τον κατώτατο μισθό και το νομικό κεκτημένο που έχει παρασχεθεί στους εργοδότες για επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις, αποτελούν παράγοντα κατακερματισμού του κλάδου, διαπραγματευτικού ακρωτηριασμού του και συνδικαλιστικής εξουδετέρωσής του. Είναι προφανές ότι σε ένα περιβάλλον στο οποίο η ανεργία θα κάμπτει κάθε διάθεση ατομικής ή συλλογικής αντίδρασης, ο κάθε δημοσιογράφος θα απασχολείται με διαφορετικό καθεστώς, ως κακοπληρωμένος μισθωτός ή ανασφάλιστος «προμηθευτής» (μπλοκάκι), ο κάθε εργοδότης θα εφαρμόζει εργατικό ή ασφαλιστικό δίκαιο Ι.Χ. και τα «ιντερνετικά» μαγαζιά θα εδραιώνονται ως «ξένο σώμα» στον κλάδο, εκτός κάθε εργασιακού ή ασφαλιστικού καθεστώτος, σε μια τέτοια εργασιακή Βαβέλ η Ένωσή μας, όπως και τα άλλα σωματεία του κλάδου, χάνουν τον λόγο ύπαρξής τους.

Η κατάσταση αυτή-  στην οποία η εργοδοσία του κλάδου μας, στο μεγαλύτερο μέρος της, συνέβαλε καθοριστικά, αφενός υποστηρίζοντας με ζήλο τον μνημονιακό μονόδρομο, αφετέρου μπαίνοντας και στον ρόλο του «υποβολέα» και εισηγητή αντεργατικών μέτρων προς την τρόικα και τις μνημονιακές κυβερνήσεις- συνοδεύεται από διεύρυνση και εμβάθυνση της κρίσης που μαστίζει τα ΜΜΕ, κρίσης τόσο οικονομικής όσο και αξιοπιστίας. Κατά κάποιο τρόπο, η ιδιοκτησία του κλάδου θερίζει ως θύελλες τους ανέμους που έσπειρε- μαζί της και η «αριστοκρατία» του κλάδου που φέρθηκε βασιλικότερη του βασιλέως στην υποστήριξη της μνημονιακής «ορθοδοξίας». Στα λουκέτα που έχουν ήδη σπρώξει εκατοντάδες συναδέλφους στην ανεργία προστίθενται τα δεκάδες μαγαζιά που βρίσκονται μεταξύ ζωής και θανάτου, αλλά και οι όμιλοι που βρίσκονται σε απόλυτη εξάρτηση από τις (προβληματικές) τράπεζες. Δεν μας παραξενεύει καθόλου το γεγονός πως αρκετοί ακραιφνώς μνημονιόφρονες εκδότες έχουν εσχάτως διαβεί τον Ρουβίκωνα και ξεσπαθώνουν κατά της αποικιοκρατικής συμπεριφοράς των πιστωτών και ανακαλύπτουν, μόλις τώρα (!) πως η Ελλάδα θυμίζει χώρα υπό κατοχή. Μέσα σ’ όλα θα ζήσουμε κι αυτό: το ρήγμα στην πολιτικο-επιχειρηματική διαπλοκή, που για χρόνια μεσουρανούσε και στα ΜΜΕ. Αλλά αυτό το ρήγμα, τουλάχιστον από την πλευρά των όψιμων αντι-μνημονιακών, είναι δύσκολο να αντισταθμίσει και πολύ περισσότερο να κλείσει το άλλο, βαθύ ρήγμα που έχει ανοίξει ανάμεσα στα ΜΜΕ και τη σαστισμένη και δικαιολογημένα καχύποπτη κοινή γνώμη. 

Οι συνθήκες υπό τις οποίες η τρικομματική κυβέρνηση υιοθετεί κάθε απαίτηση της τρόικας σε βάρος των εργαζόμενων και της τεράστιας κοινωνικής πλειοψηφίας έχει δημιουργήσει ένα ανώμαλο καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» που πλήττει κάθε έννοια κρατικής και λαϊκής κυριαρχίας, παραβιάζει ακόμη και την κοινοβουλευτική τάξη, και τελεί εκτός πλαισίου του συντάγματος. Βασικές διατάξεις του μεσοπρόθεσμου έχουν ήδη αξιολογηθεί από δύο ανώτατα δικαστήρια της χώρας εκτός συνταγματικών ορίων. Νομικοί και πολιτικοί παράγοντες έχουν εκτιμήσει ότι πολλές από τις διατάξεις αυτές θα καταπέσουν στα δικαστήρια με τις πρώτες προσφυγές.Αυτό δημιουργεί μια πρώτη, στοιχειώδη δυνατότητα και για τις συνδικαλιστικές ενώσεις του κλάδου που πρέπει να βρεθούν, συντεταγμένα, στο πρώτο κιόλας κύμα προσφυγών. Χωρίς ψευδαισθήσεις για τα όρια της νομικής οδού, θα πρέπει να αξιοποιηθεί στην κατεύθυνση της ακύρωσης και μη εφαρμογής των μέτρων.

Στην ίδια λογική, η Ενωσή μας, μαζί με τις άλλες Ενώσεις του κλάδου θα πρέπει να βρεθεί στις πρώτες γραμμές υπεράσπισης της δημοκρατίας, η οποία αναδεικνύεται στη βαρύτερη «παράπλευρη απώλεια» του μνημονιακού πολέμου. Η εδραίωση του καθεστώτος «έκτακτης ανάγκης» σε κάθε πτυχή του δημόσιου βίου, σε κάθε λειτουργία του κράτους και της κοινωνίας, η υποκατάσταση των αιρετών και των κρατικών λειτουργών που υπόκεινται σε δημόσια λογοδοσία από τους υπεράνω κοινοβουλευτικού ή άλλου κοινωνικού ελέγχου «επιτηρητές» και «επόπτες» δεν είναι μια συνδικαλιστικά αδιάφορη εξέλιξη. Πολύ περισσότερο για έναν κλάδο που, κατά τεκμήριο, προορίζεται να ελέγχει την εξουσία.

Με την επίγνωση πως στις ακραίες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί η λύση δεν μπορεί παρά να προέλθει από την ανατροπή της πολιτικής της τρικομματικής κυβέρνησης, της τρόικας και των μνημονίων, ο κλάδος μας πρέπει να ανακτήσει αυτοπεποίθησή του και να ανασυνταχθεί γύρω από την κεντρική θέση: ότι κανένα μέτρο των μνημονίων ή του μεσοπρόθεσμου δεν είναι τετελεσμένο. Και να πρωτοστατήσει σε έναν συνδικαλιστικό ανένδοτο αγώνα για την πρακτική, νομική και πολιτική ακύρωσή τους. 

Για τον σκοπό αυτό η ΕΣΗΕΑ θα πρέπει να ενισχύσει τον συντονισμό και την άμεση δράση σε κάθε μέτωπο τόσο σε επίπεδο κλάδου ΜΜΕ όσο και σε επίπεδο εργατικών, συνδικαλιστικών και επαγγελματικών ενώσεων όλων των κλάδων που πλήττονται από τα μνημόνια, από το τσαλάκωμα της δημοκρατίας, από τη μετατροπή της χώρας σε αποικία των πιστωτών της.

Ως πρώτο βήμα, που θα λύσει και το πρόβλημα των μορφών οργάνωσης αυτού του συνδικαλιστικού ανένδοτου αγώνα, προτείνουμε να οργανωθεί μια νέα, έκτακτη γενική συνέλευσηστην οποία προβληθούν και να κατατεθούν επεξεργασμένες οι προτάσεις για το πολιτικό- διεκδικητικό πλαίσιο (κατά τη γνώμη μας σχεδόν αυτονόητο) και τις μορφές κινητοποίησης, από τις οποίες δεν αποκλείουμε καμιά. Υπό την προϋπόθεση ότι θα συσπειρώνει και θα ενεργοποιεί τη μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία συναδέλφων.

Τίποτε δεν έχει χαθεί! Και όλα είναι υπό διεκδίκηση!

Το δίλημμα είναι ανάμεσα σ’ έναν τρομακτικά δύσκολο, επώδυνο αγώνα τώρα και μια ιστορική ήττα με συνέπειες δεκαετιών, την οποία θα υποστούμε αμαχητί και θα χρεωθούμε και ως συνδικαλιστικές ηγεσίες και ως φυσικά πρόσωπα.

Έκτακτη συνέλευση - Συνδικαλιστικός ανένδοτος – Ανασυγκρότηση

-Μέτωπο για την επιβίωση, την αξιοπρέπειά μας και την έντιμη Ενημέρωση

Δ. Τρίμης: “Το πραξικόπημα κατά της ΕΡΤ και υπέρ της Διαπλοκής εξελίσσεται. Απαιτείται αγωνιστική απάντηση των συνδικάτων και του δημοκρατικού λαού”

Δημοσιευμένο 28/06/2013 Αταξινόμητα Leave a Comment Επεξεργασία

Το κυβερνητικό πραξικόπημα κατά της ΕΡΤ και υπέρ των συμφερόντων της Διαπλοκής εξελίσσεται, παράλληλα με το σχέδιο εξόντωσης των εργαζομένων στα ιδιωτικά ΜΜΕ. Στόχος της κυβέρνησης Σαμαρά, η φίμωση της φωνής της κοινωνίας, των κινημάτων, της Αριστεράς. Δηλαδή,  ο πλήρης έλεγχος της Ενημέρωσης, η επιβολή της εικονικής πραγματικότητας των υπογείων της Συγγρού, το ψέμα του Success Story κ.λπ.

Εαν περάσει το πραξικόπημα κατά της ΕΡΤ, το Σύνταγμα, οι νόμοι και ο κλάδος της Ενημέρωσης καταργούνται, για να συνεχιστεί, με μεγαλύτερη βαρβαρότητα, η θεσμική εκτροπή και η κοινωνική καταστροφή των μνημονίων, αύριο στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στην κοινωνική ασφάλιση, σε όλες τις κοινωνικές δημόσιες υπηρεσίες, σε κάθε δήμο, σε κάθε επιχείρηση, σε κάθε κλάδο.

Είναι λοιπόν καθήκον όλων των Ενώσεων και των Ομοσπονδιών του Τύπου και ΜΜΕ να καλέσουμε το σύνολο των εργατικών σωματείων και την  ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, καθώς και την πανεπιστημιακή κοινότητα, τους φοιτητές, τον κάθε δημοκρατικό πολίτη, σε μια μεγάλη απεργιακή-αγωνιστική κινητοποίηση με πολιτικό πρόταγμα την αλληλεγγύη μας στους αγωνιζόμενους συναδέλφους μας στην ΕΡΤ , με αίτημα την Δημοκρατία.

Να απαιτήσουμε την άμεση επαναλειτουργία της ΕΡΤ, την άμεση εφαρμογή της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας και την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων του πραξικοπήματος.

Κάτω το πραξικόπημα Σαμαρά – Η Δημοκρατία θα νικήσει

Δημήτρης Τρίμης

απερχόμενος πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ