ΤΩΡΑ: νηφάλια και με σχέδιο

Βρισκόμαστε αναμφίβολα στο πιο κρίσιμο σημείο των κινητοποιήσεών μας. Επί της ουσίας μετά τις γιορτές κρίνεται το μέλλον της τροπολογίας Βενιζέλου και το μέλλον (;) των συμβασιούχων.
Όσον αφορά την τροπολογία, το αισιόδοξο σενάριο θέλει ο Υπουργός Οικονομικών να την επαναφέρει στο πρώτο νομοσχέδιο που θα εισαχθεί στη Βουλή.

Ερώτημα πρώτον: Θα την επαναφέρει όπως επεδίωξε να την καταθέσει την 15η Δεκεμβρίου ή έχοντας αποδεχτεί και το αίτημα της ΠΟΣΠΕΡΤ για εξαίρεση όλων των εργαζομένων στην ΕΡΤ;

Ερώτημα δεύτερον: Εάν επανέλθει όπως ήταν (εξαίρεση δημοσιογράφων, τεχνικών, καλλιτεχνών κ.ά.), τι γίνεται στην περίπτωση που επαναληφθεί η «εισβολή» Καλφαγιάννη με στόχο να επιβάλει ότι αφού δεν εξαιρούνται οι διοικητικοί δεν θα εξαιρεθεί κανείς; Σε αυτή την περίπτωση είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι το εννιαίο μισθολόγιο θα εφαρμοστεί άμεσα και αναδρομικά για όλους/ες.

Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο η σχετική τροπολογία να μην έρθει ποτέ......
Όσον αφορά το θέμα των συμβασιούχων (στην πλάτη των οποίων παιζόταν και παίζεται ένα ιδιότυπο παιχνίδι) η εξέλιξη στην υπόθεση της τροπολογίας αποδυνάμωσε αν δεν εκμηδένισε την δυνατότητα διαπραγμάτευσης με τον αρμόδιο Υπουργό σχετικά με το ποσοστό των συναδέλφων των οποίων οι συμβάσεις θα ανανεωθούν. Αποδυνάμωσε, επίσης, τη δυνατότητα συζήτησης των κριτηρίων επιλογής των συναδέλφων (ύπαρξη μίας δουλειάς, προϋπηρεσία στην ΕΡΤ, τι αναγκαιότητα καλύπτει κ.ο.κ.) και συμμετοχής παρατηρητών ( οι εκπρόσωποι μας ή μέλη των δημοσιογραφικών Ενώσεων ) στην επιτροπή αξιολόγησης.
Και τα δύο μπορούμε να τα διεκδικήσουμε αποτελεσματικά με την ΕΡΤ ΑΝΟΙΧΤΗ. Πολύ περισσότερο όταν βρισκόμαστε σε εποχή ραδιοτηλεοπτικής ξηρασίας, πράγμα που αναδεικνύει, εξ αντιδιαστολής τη δουλειά μας.
Έχουμε, βέβαια, ακούσει πολλές φορές στις συνελεύσεις μας για την «εκκωφαντική σιωπή» της ΕΡΤ που πιέζει τους κυβερνώντες και τους συγκυβερνώντες, το σίγουρο, όμως, είναι ότι αυτή η σιωπή κινδυνεύει να σφίξει σαν θηλιά εμάς, διαμορφώνοντας την εντύπωση ότι αδιαφορούμε για ότι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία αλλά ακόμα και στον ευρύτερο χώρο των Μ.Μ.Ε..

Αλήθεια μήπως οι 130 υπογραφές των βουλευτών δεν συγκεντρώθηκαν στον απόηχο της συνεχούς λειτουργίας της ΕΡΤ και της κάλυψης των γεγονότων που κατέληξαν στην συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου; Ολες οι παρεμβάσεις των βουλευτών από το βήμα της Βουλής υπέρ των αιτημάτων μας αυτό δεν επικαλέστηκαν;

Αλήθεια μήπως διεκδικώντας να μην μετατραπούμε σε κρατικούς υπαλλήλους αποδεικνύεται ότι λειτουργούμε αποκλειστικά ως τέτοιοι; Γιατί που αλλού, άραγε, στο χώρο των ΜΜΕ, θα μπορούσε να κλείσει το μέσο για τόσο μεγάλο διάστημα, με «απόφαση» των εργαζομένων;
Ναι, πράγματι, βρισκόμαστε στο πιο κρίσιμο σημείο των κινητοποιήσεων. Στο σημείο όπου τα συνδικαλιστικά κρεσέντο πρέπει να τα αφήσουμε πίσω. Στο σημείο στο οποίο πρέπει να διαπραγματευτούμε νηφάλια και, κυρίως, με σχέδιο. Κι αν δεν έχουμε, ήρθε η ώρα να αποκτήσουμε.




ΜΑΡΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ



Δημοσιογράφος της ΝΕΤ FM