ΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΕΡΤ ΚΛΕΙΣΤΗ; (2)

Στην τελευταία Γενική Συνέλευση των δημοσιογράφων ΕΡΤ, την Πέμπτη 8 11^ου, (μέτρησα λίγους παραπάνω από εκατό), ακούστηκε για μια ακόμη φορά το παράπονο(;) περί μειωμένης συμμετοχής, με αιχμές για τις διαδικασίες σύγκλησης, και διάφορα λογικοφανή-παράλογα, όπως «δεν το μαθαίνουμε εγκαίρως», «όλα είναι προαποφασισμένα», «αγρόν ηγόραζα», «δε μάθαμε να κουβεντιάζουμε…» και άλλα ηχηρά παρόμοια. Μάλιστα μετά το πέρας της Συνέλευσης, στο διάδρομο προς το ασανσέρ, άκουσα συνάδελφο  πρωτοεμφανισθέντα να εγκαλεί τον εκπρόσωπο Ν. Γρυλλάκη γιατί δεν ειδοποιεί όλον τον κόσμο.

Πώς γίνεται oι εκπρόσωποι μας να μου στέλνουν πάντα  sms ή  mail (με ομαδική αποστολή), η και τα δύο και να μη στέλνoυν σε άλλους και άτομα που αναφέρονται στους παραλήπτες να μη τα λαμβάνουν , είναι πράγματι απορίας άξιον

Επίσης λίγες μέρες πριν, ανώνυμος λασπολόγος με ανεμιστήρα, σχολίαζε στο blog: «…Για τον κυρ Κώστα και την κυρα Μαριλένα, κάνουμε «επαναστατική» γυμναστική γιατί είναι οι εντεταλμένοι του Τσιπραλέξη. Κι αφήστε τα περί ...πολυφωνίας κλπ του κώλου γιατί δεν σας πιστεύουν ούτε τα ίδια τα συντρόφια! Και την επόμενη φορά που θα κάνετε...συνέλευση στην ΕΡΤ να φωνάξετε τους αδελφούς Ξηρούς και τα μισά Εξάρχεια κουκουλοφόροι ερυθροφασίστες!»

«Όλα αλλάζουνε, όλα εφήμερα 

Μόνο τα πάθη μας θεριά ανήμερα»,

που λέει κι ο ποιητής…

Και το «πάθος» εν προκειμένω, είναι η χωριστικότητα που καλλιεργείται από τους εγκλωβισμένους σε προσωπικές ιδιοτελείς στρατηγικές.

Στην έκτακτη Γ. Σ. που έγινε στην αίθουσα σύνταξης τη μέρα της αποπομπής, φίμωσης και ομηρίας «μέχρι νεωτέρας», των συναδέλφων μας, και με ομόφωνη απόφαση καταδικάσαμε τη λογοκρισία, τον αυταρχισμό και την αυθαιρεσία  της διοίκησης και του φερόμενου αποφασίσαντα και διατάξαντα,  όψιμου τιμητή της δημοσιογραφικής δεοντολογίας - και μέχρι πρότινος  χαρακτηριστικότερου  εκπρόσωπου της αθλιότερης εκδοχής του τηλεοπτικού life style, στο διπλανό γραφείο, με την πόρτα κλειστή, μία και μόνη συνάδελφος σνομπάρισε τας διαδικασίας, λόγω… φόρτου εργασίας. 

Λόγω του έκτακτου περιστατικού και των περιορισμένων χρονικών ορίων δεν προκάμαμε να καλέσουμε αναρχομπαχαλάκηδες από τα Εξάρχεια, ούτε τους Ξηρούς με τον Κουφοντίνα που κι αυτοί δυστυχώς, δεν προλάβαιναν να πάρουν άδεια για να παραβρεθούν…

Ας σοβαρευτούμε όμως  κι ας προσπαθήσουμε με ρεαλισμό και ψυχραιμία και χωρίς κομματικές παρωπίδες και «τυφλές ελπίδες… πως θα είμαστε μαζί» όλοι εμείς που εργαζόμαστε σήμερα και πονάμε αυτό το μαγαζί, να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει και τι μας περιμένει. Στις Συνελεύσεις ζυμωνόμαστε και με αντιπαραθέσεις, αντιρρήσεις, διαφωνίες και συμφωνίες, υπερβαίνοντας τα στενά και στενάχωρα όρια της ατομικότητας, μαθαίνουμε αυτό που σήμερα είναι το πλέον απαραίτητο για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε: Να λειτουργούμε συλλογικά. Όταν επιτυγχάνεται ένας ορισμένος κρίσιμος αριθμός ατόμων που έχουν μια συνειδητοποίηση, αυτή η νέα συνειδητοποίηση μπορεί να μεταγγιστεί από νου σε νου. Αν και ο ακριβής αριθμός μπορεί να διαφέρει,  υπάρχει ένα σημείο στο οποίο εάν ένα μόνο ακόμη άτομο συγχρονιστεί σε αυτή τη νέα γνώση - συνειδητοποίηση, ένας τομέας ενισχύεται έτσι ώστε, αυτή η συνειδητοποίηση υιοθετείται σχεδόν από όλους!

Η επιθυμία μου είναι να συμμετέχουν όλοι και ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχω εγκαλέσει τους απέχοντες, απεναντίας τους έχω καλέσει επανειλημμένα, και από αυτό το βήμα, και με αναρτήσεις στον πίνακα ανακοινώσεων και τους τοίχους του Ραδιομεγάρου.

http://dimosiografoiert.blogspot.gr/2011/10/blog-post_2483.html  

Δεν ανέχομαι από κανένα απόντα όμως, να κριτικάρει αβασάνιστα απ τον καναπέ της ανωνυμίας του, τις αποφάσεις της Συνέλευσης και να προσπαθεί να ακυρώσει τον αγώνα που δίνουμε για μια  Ραδιοτηλεόραση αδέσμευτη και δημόσια.

Όταν πέρσι ξεκινούσαμε τις κινητοποιήσεις μας, το τέρας που είχαμε να αντιπαλέψουμε ήταν το σχέδιο Μόσιαλου, (κλείσιμο ΕΡΤ1, περιφερειακών Ρ/Σ, απολύσεις), η επιχειρούμενη υπαλληλοποίηση μας, με ό,τι αυτό συναπάγεται, οι ΣΣΕ, η παραμονή των ΣΟΧ κλπ…

Είχαμε απώλειες, είχαμε κι επιτυχίες, η μεγαλύτερη κατά τη γνώμη μου ήταν, η εικόνα της δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης όπως, παρά τις παθογένειες,  διαμορφώθηκε το διάστημα από τον Νοέμβρη μέχρι τις τελευταίες εκλογές, που η ΕΡΤ, σε μεγάλο βαθμό, λειτούργησε για πρώτη φορά με δημοσιογράφους απαλλαγμένους από κομματικές δεσμεύσεις και ανταμείφτηκε με την πρωτιά στην προτίμηση του κοινού.

Μετά ήρθαν οι βάρβαροι, αποφασισμένοι κι αδέξιοι, με στόχο να καταβαραθρώσουν το κύρος της, να τη συρρικνώσουν, να την ιδιωτικοποιήσουν και να την ξεπουλήσουν.

Ποιος θέλει την ΕΡΤ κλειστή;

Εμείς που την υπηρετούμε κι αγωνιζόμαστε να περισώσουμε, ό,τι μπορεί να περισωθεί μέσα σ αυτόν τον ορυμαγδό;

http://dimosiografoiert.blogspot.gr/2012/09/blog-post_5364.html

Ή

το ΔΣ που εκτελεί εντολές άνωθεν και παραδίδει αμαχητί το 25% του ανταποδοτικού τέλους στο τρύπιο βαρέλι της ΛΑΓΗΕ;

Ή

ο ,,,Δεοντολόγος  που πρότασσε στο δελτίο του την αποκλειστική είδηση, «τί χρώμα έχει  καινούργιο καλσόν που αγόρασε στη Μύκονο η Άννα Γούλα» τη στιγμή που ξεκινούσε ο πόλεμος στο Ιράκ, και σήμερα σε διατεταγμένη υπηρεσία, κόβει τον ρεπόρτερ γιατί δε του άρεσε  η διατύπωση και καρατομεί έγκριτους  επιτυχημένους συναδέλφους που δεν μπόρεσε να εξαφανίσει περιορίζοντάς τους στα χαράματα;

Αλήθεια η τηλεθέαση αποτελεί κριτήριο για το πώς διαμορφώνεται το πρόγραμμα;

ΜΗΠΩΣ

όσοι μεθόδευσαν και ξεκίνησαν πέρσι και σκοπεύουν να ολοκληρώσουν φέτος, τη σφαγή των αμνών συμβασιούχων Ο.Χ., για να παραχωρήσουν εκπομπές και πρόγραμμα σε ιδιωτικές εταιρείες;

Ή              

όσοι από μας αναζητούν προσωπικές εξόδους κινδύνου, ανοίγοντας εφιαλτικές κερκόπορτες στους καλοθελητές και νεροκουβαλητές-υποστηριχτές της συρρίκνωσης, μέχρι οριστικής εξαφάνισης, της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης; 

Ηρθε η ώρα να κάνουμε την υπέρβαση. Να συμφωνήσουμε, όχι στρογγυλεύοντας, αλλά συνθέτοντας.« Το αντίξουν συμφέρον και εκ των διαφερόντων καλλίστην αρμονίαν…»υποστήριζε ο «σκοτεινός» Ηράκλειτος, που στον καιρό του συνέβησαν, μεγάλες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές.

Μπορεί να διαφέρουμε σε πολλά, έχουμε και κάποια κοινά Ας ορίσουμε λοιπόν τις προτεραιότητες που θα αποτελέσουν τη βάση τον κοινό τόπο.

Α. Είμαστε εργαζόμενοι, που σημαίνει  πως θέλουμε να αμειβόμαστε αξιοπρεπώς για το έργο που παράγουμε και να παραμείνουμε στην εργασία μας για όσο διάστημα μπορούμε να προσφέρουμε .

Β. Είμαστε Δημοσιογράφοι, που σημαίνει πως καθήκον μας είναι να υπερασπιζόμαστε την ελευθεροτυπία που είναι το μοναδικό πλαίσιο  μέσα στ οποίο μπορεί να υφίσταται ουσιαστικά, το επάγγελμά μας.

Γ. Εργαζόμαστε στην ΕΡΤ, που σημαίνει πως όλοι επιθυμούμε, όχι μόνον να συνεχίσει να υπάρχει, αλλά και να βελτιωθεί παράγοντας καλύτερο πρόγραμμα,αντικειμενικότερη ενημέρωση, περισσότερο πολιτισμό και ψυχαγωγία.

Θεωρώ πως όλοι νοιαζόμαστε για την εργασία μας, τη δημοσιογραφική μας υπόσταση και για την ΕΡΤ.

Γιώργος Παπαζαχαρίου