Ενωμένοι ανατέλλουμε...

Ενωμένοι ανατέλλουμε...

Ενας καλός φίλος μου ζήτησε να γράψω την άποψή μου γι αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην ΕΡΤ. Στην αρχή – η αλήθεια είναι- δεν τον πήρα στα σοβαρά. «Πλάκα μου κάνεις;» , τον ρώτησα. «Δεν μας φτάνουν οι πολύωρες και εξαντλητικές γενικές συνελεύσεις, θέλεις και ...άποψη;» , επέμεινα με ειρωνικό ύφος, αλλά αυτός δεν ενοχλήθηκε. «Θα το εκτιμούσα εάν έμπαινες στον κόπο» , μου είπε και συνέχισε: «Θέλω να διαβάσω τη δική σου αλήθεια. Πρέπει να έχουμε όλοι ένα όραμα για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση»!
Είχε δίκιο. Γι αυτό και αποφάσισα να γράψω. Με τον δικό μου τρόπο. Κι αν αυτή η επιλογή ενέχει έναν κίνδυνο, τον προτιμώ από την κρυψίνοια , την υποκρισία , το ψέμα ή ακόμα και την κωμωδία...
Συνήθως μιλάω με παραδείγματα, για να γίνομαι αμέσως πρακτικός και κατανοητός. Σήμερα θα επιμείνω περισσότερο στη θεωρητική πλευρά του πράγματος. Δεν αντιπαραθέτω τη λέξη αλήθεια στη λέψη ψέμα , παρά μόνο στις περιπτώσεις που είναι επιτακτική ανάγκη. Προτιμώ την αυθεντικότητα, διότι η εμπειρία με έχει διδάξει ότι η αλήθεια είναι πολλαπλή. Υπάρχει μια αλήθεια της στιγμής. Υπάρχει η καθαρή αλήθεια του καθενός. Πρέπει , λοιπόν, να μάθουμε να μην είμαστε απόλυτοι και –κυρίως- να μην υπεκφεύγουμε...
Δεν θα ασχοληθώ με τις πρόσκαιρες διεκδικήσεις μας , διότι πιστεύω βαθιά ότι πρέπει να ανοίξει αμέσως μια συζήτηση κι ένας διάλογος για την ΕΡΤ «της νέας εποχής». Κι αυτός ο διάλογος έχει νόημα εάν θέλουμε να οικοδομήσουμε σταθερές αρχές και σχέσεις εμπιστοσύνης. Μεταξύ μας , αλλά και με τους πολίτες. Κι επειδή δεν κτίζουμε τίποτα σταθερό στην άμμο , επιθυμώ η συζήτηση που έχει ξεκινήσει να στηριχτεί σε ξεκάθαρες ιδέες. Χωρίς ταμπέλες , χωρίς παρωπίδες, χωρίς ακρότητες και μακριά από τη μονολιθικότητα της μιας άποψης...
Πράγματι , τώρα περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται ένα καθαρό όραμα. Τι θέλουμε για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση και τι ονειρευόμαστε για τους ανθρώπους της.
Η δική μου ενεργητικότητα και ο δικός μου ενθουσιασμός , με ωθούν μόνο σε θετικές σκέψεις. Ακόμα και μέσα σ αυτή την τρομερά δύσκολη συγκυρία. Ισως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είμαι φύσει αισιόδοξος.
Πιστεύω , λοιπόν, ότι μπορούν –ταυτόχρονα- να επιτευχθούν και ο εκσυγχρονισμός και ο εξορθολογισμός της ΕΡΤ.
Το μόνο που φαντάζομαι γι αυτήν είναι η πρώτη θέση στο τηλεοπτικό σκηνικό , όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν , κατά τη διάρκεια μεγάλων γεγονότων.
Θέλω κάθε αξία να αναγνωρίζεται. Πιστεύω ότι και οι πολίτες αναζητούν – όπως κι εμείς οι ίδιοι- την ΕΡΤ «της επόμενης μέρας». Οχι μια ΕΡΤ τελείως διαφορετική. Αλλά μια δημόσια ραδιοτηλεόραση , στην οποία τα σημερινά αδιέξοδα θα έχουν αρθεί.
Αυτήν την ΕΡΤ τη φαντάζομαι κυρίως ως μια ελεύθερη έκφραση. Φαντάζομαι ένα ραδιόφωνο και μια τηλεόραση στα οποία μπορούμε να μιλάμε χωρίς τον κίνδυνο του αναθέματος. Μια ΕΡΤ στην οποία θα αξιοποιείται η προτωτυπία της σκέψης και των δικών της ανθρώπων. Χωρίς διακρίσεις. Με το δικαίωμα στην επιτυχία να είναι εγγυημένο σε όλους όσοι διαθέτουν τις ικανότητες...
Θέλω έναν δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα ενημέρωσης , πολιτισμού και αθλητισμού, υπόδειγμα σύγχρονης , υπεύθυνης και ευέλικτης λειτουργίας.
Οι φετινές γενικές συνελεύσεις (παρά τις αστοχίες) μας έδειξαν ότι μπορούμε να διαφωνούμε , διατηρώντας ο ένας προς τον άλλο όλο το σεβασμό , ακόμα και να αλλάζουμε άποψη. Διότι οι έξυπνοι αλλάζουν...
Και νομίζω ότι καταλάβαμε πω ς η αντιπαράθεση δεν θα πρέπει να βιώνεται ως διαίρεση , αλλά ως εμπλουτισμός. Δεν θέλουμε , άλλωστε, αφαίρεση και διαίρεση. Νομίζω ότι όλοι αναζητούμε μόνο την πρόσθεση και τον πολλαπλασιασμό. Και , πάντως, συμφωνούμε ότι η εργασία μας και η αξία μας πρέπει να αμείβονται δίκαια. Αυτός που εργάζεται κερδίζει πάντα περισσότερα απ αυτόν που δεν εργάζεται. Αυτός που διακινδυνεύει να ανταμείβεται πάντοτε καλύτερα από κείνον που εφησυχάζει.
Ονειρεύομαι μια ΕΡΤ ικανή να συνταιριάξει την αλληλεγύη και την ευθύνη. Την προσφορά , τη χρηστικότητα και την πρωτοπορία. Την εγκυρότητα και την αξιοπιστία.
Μια ΕΡΤ παντού. Με τον πολίτη και για τον πολίτη. Μια ΕΡΤ που θα γυρίσει την πλάτη σε όσους απελπίζουν , διαιρούν , αδρανούν , υποχωρούν. Σε όσους , τέλος πάντων, δεν μιλάνε πλέον στον κόσμο διότι δεν τον καταλαβαίνουν , αλλά και διότι δεν έχουν τίποτα να του πουν...
Στην πραγματικότητα αυτή πρέπει να είναι η ανθρώπινη και παντοτινή ΕΡΤ.
Πιστεύω ότι είμαστε πολλοί που την ονειρευόμαστε, ή –αν προτιμάτε- ότι είμαστε πολλοί περισσότεροι αυτοί που θέλουμε να οικοδομήσουμε μια τέτοια ΕΡΤ , απέναντι σε κείνους που επιχείρησαν και ίσως επιχειρήσουν και στο μέλλον να γκρεμίσουν τα όνειρά μας.
Πιστεύω ότι είμαστε πολλοί αυτοί που μπορούμε να βάλουμε στόχους και να τους πετύχουμε βασιζόμενοι στην αλήθεια των επιχειρημάτων μας και όxι σε εκβιασμούς και ακρότητες.
Η επόμενη μέρα έφτασε. Και είναι η μέρα της υψηλής ευκρίνειας, των νέων μέσων , της αξιοποίησης και της σωστής διοίκησης των ανθρωπίνων πόρων. Ας φανούμε αντάξιοι των προκλήσεων...
Τελικά , ναι, είμαι «Ερτ-ικός», επειδή αγαπώ το επαγγέλμά μου κι επειδή απολαμβάνω τη συμμετοχή μου στο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα της πατρίδας μου. Αναγνωρίζοντας την ευθύνη και το καθήκον απέναντι στους Ελληνες πολίτες.
Μ αυτές τις σκέψεις απευθύνομαι σε όσους δεν αντέχουν την (τεχνητή και καθοδηγούμενη) αποτελμάτωση. Σε όλους όσους θέλουν να χτίσουμε μαζί την αυριανή ΕΡΤ. Και τους λέω:
*Στο χέρι μας είναι!
*Με τη συλλογική μας βούληση όλα είναι δυνατά.
*Τίποτα δεν είναι μοιραίο γι αυτόν που θέλει να τολμήσει , να δοκιμάσει , να επιχειρήσει.
*Η στάση του καθενός είναι το ύψος του.
*Η ιστορία γράφεται με τα «όχι» και όχι με τα «ναι», αρκεί να έχουμε επιχειρήματα και να μην είμαστε δογματικοί.
*Ενωμένοι ανατέλλουμε, δίνοντας ελπίδα και προοπτική.

Βαγγέλης Ιωάννου , δημοσιογράφος ΝΕΤ