Για τη συνέλευση στο ραδιόφωνο

Την Τρίτη 31/1 συγκαλείται για πρώτη φορά ξεχωριστή Συνέλευση των δημοσιογράφων της ΕΡΤ που εργάζονται στο Ραδιόφωνο. Θέλοντας να προσφέρω στο διάλογο, καταθέτω τις δικές μου σκέψεις:

Οι ξεχωριστές συνελεύσεις προβλέπονται ήδη από την ΕΣΗΕΑ, που έχει επίσης ορίσει διαφορετικό εργασιακό εκπρόσωπο στο Ραδιόφωνο και στην Τηλεόραση. Μια τέτοια θεσμοθετημένη διαδικασία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «διασπαστική κίνηση», εκτός αν θέλουμε να κατηγορήσουμε την ΕΣΗΕΑ για διασπαστικές τακτικές.

Επιπλέον, παρά το ότι μεγάλο μέρος των ζητημάτων που αφορούν τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ σε Τηλεόραση και Ραδιόφωνο είναι κοινά, ο τρόπος που αυτά αντιμετωπίζονται ενδεχομένως να διαφέρει, αν  λάβουμε υπόψη μας τις ίδιες τις διαφορές των δυο αυτών Μέσων αλλά και τις δυσλειτουργίες που εμφανίστηκαν στις μέχρι σήμερα κοινές μας συνελεύσεις. Για παράδειγμα:

1. Στο Ραδιόφωνο της ΕΡΤ εργάζονται 100 και πλεον δημοσιογράφοι στην Περιφέρεια. Συνάδελφοι που λόγω απόστασης δεν μπορούν να παρίστανται στις Συνελεύσεις μας στην Αθήνα. Οι συνάδελφοι αυτοί συμμετέχουν βέβαια στις τοπικές και Περιφερειακές τους Ενώσεις, για θέματα που τους αφορούν, όπως και εμείς συμμετέχουμε στις καταστατικές διαδικασίες της ΕΣΗΕΑ. Όμως η συμμετοχή τους στις άμεσες Συνελεύσεις των εργαζόμενων στην ΕΡΤ, δεν ήταν μέχρι στιγμής εξασφαλισμένη. Είναι ένα ζήτημα που πρέπει να λυθεί στην συνέλευση των δημοσιογράφων του Ραδιοφώνου, αφού η προσπάθεια επίλυσής του στις κοινές μας συνελεύσεις μέχρι στιγμής δεν έδωσε αποτελέσματα, εξαιτίας της παρελκυστικής τακτικής μιας ομάδας συναδέλφων να επικαλούνται θέμα επιστολικής ψήφου!
2. Οι αποφάσεις για τις μορφές κινητοποίησης είναι επίσης ζήτημα που ενδεχομένως απαιτεί ξεχωριστή διαβούλευση μεταξύ των συναδέλφων στο Ραδιόφωνο και αυτών στην Τηλεόραση. Οι πρώτοι (οι συνάδελφοι του Ραδιοφώνου) αντιμετωπίζουν επαγγελματική απαξίωση σε περίπτωση που «χαθούν» από το ραδιοφωνικό τοπίο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στα ραδιόφωνα, η πρακτική των ακροατών, των ανθρώπων που υπηρετούμε ως στελέχη της Δημόσιας Ραδιοφωνίας καθημερινά, δεν περιλαμβάνει τη διαρκή αλλαγή συχνότητας, όπως γίνεται στην τηλεόραση. Οι ακροατές του ραδιοφώνου κυρίως ακούν ένα συγκεκριμένο σταθμό ή και συγκεκριμένο δημοσιογράφο – παραγωγό. Αν αυτός χαθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, ο ακροατής θα προσαρμόσει τις επιλογές του σε άλλο σταθμό. Ετσι η ίδια η υπόστασή μας ως δημοσιογράφων της Δημόσιας Ραδιοφωνίας τίθεται σε αμφισβήτηση.
3. Υπάρχουν ζητήματα στα οποία οι απόψεις των δημοσιογράφων του Ραδιοφώνου διαφέρουν από τους συναδέλφους μας της Τηλεόρασης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ζήτημα της παράλληλης απασχόλησης, το οποίο αφορά κυρίως τους δημοσιογράφους του Ραδιοφώνου.

Ξεχωριστές συνελεύσεις σε ραδιόφωνο και τηλεόραση δεν σημαίνουν διάσπαση. Σημαίνουν –με τον κατάλληλο συντονισμό- συγκεκριμένες και στοχευμένες απαντήσεις στα ζητήματα που μας αφορούν, απαντήσεις που πρέπει να προσαρμόζονται στην διαφορετική φύση του Μέσου το οποίο υπηρετούμε. Και βέβαια, το γεγονός ότι κάνουμε ξεχωριστές συνελεύσεις, δεν αποκλείει σε καμμία περίπτωση την σύγκλιση κοινής συνέλευσης Ραδιοφώνου και Τηλεόρασης, όταν τα υπό εξέταση ζητήματα υπαγορεύουν κοινές αποφάσεις και ομοιογενή δράση.

Συνάδελφοι

Είναι πολλά ακόμα τα θέματα που μένουν ανοιχτά. Οι χωριστές συνελεύσεις ΔΕΝ υποσκάπτουν την ενότητά μας. Αυτό που την βάζει σε κίνδυνο είναι η μισαλλοδοξία ορισμένων, η καταδίκη οποιασδήποτε διαφορετικής άποψης, οι απαράδεκτοι χαρακτηρισμοί και οι προσωπικές επιθέσεις, καθώς και η άρνηση σε μερίδα συναδέλφων μας, της αυτονόητης δημοκρατικής τους εκπροσώπησης στις Συνελεύσεις μας. Αν δουλέψουμε όλοι μαζί, οι απαξιωτικές αυτές πρακτικές θα εκλείψουν, οι δε φορείς τους θα τεθούν στο περιθώριο, προς όφελος του συνόλου των δημοσιογράφων της ΕΡΤ: Όλων εμάς που με ψυχραιμία, λογική και χωρίς κραυγές αναζητούμε τις λύσεις στα σημαντικά προβλήματα που μας αφορούν.

Στέφανος Κοτρωνάκης