Και ξαφνικά δεν χαιρετιόμαστε, είμαστε και λιγότεροι, είμαστε και θυμωμένοι.
Τι καλά!
Πολύχρωμοι, πολυσυλλεκτικοί και πολυμερισμένοι γινόμαστε εύκολη λεία στους «σωτήρες» μας που λατρεύουν τις ισοπεδωτικές οριζόντιες «λύσεις».
«Ενωμένοι ανατέλλουμε» έγραφε προ ημερών ο συνάδελφος Βαγγέλης Ιωάννου, χωρισμένοι καταρρέουμε, συμπληρώνω σήμερα αφουγκραζόμενος την επόμενη νύχτα.
Αρχίζει να κυριαρχεί μια γενική αίσθηση ασφυξίας. Οι συνάδελφοι από την περιφέρεια αγανακτισμένοι(!) απ’ τις απεργίες, συνυπογράφουν κείμενο που στην ουσία ακυρώνει τον αγώνα που δώσαμε και ταυτόχρονα ενοχοποιεί τις όποιες μελλοντικές μας κινητοποιήσεις.
Την επόμενη μέρα ξαναμπαίνει στον πάγκο του χασάπη το σχέδιο Μόσιαλου για τους περιφερειακούς, τη ραδιοτηλεόραση… κι έπεται συνέχεια. Η περίφημη Κ.Υ.Α. για τους συμβασιούχους δεν υπεγράφει ακόμη
Πρέπει να ξαναδούμε με ψυχραιμία την κατάσταση, να αφήσουμε τι γκρίνια καινα ξανασυναντηθούμε πέρα από τα στερεότυπά μας. Να συνεννοηθούμε. Αν Θέλουμε να είμαστε αποτελεσματικοί πρέπει να ρισκάρουμε έξω από την ψευδαίσθηση της υπερτιμημένης ατομικότητάς μας και πέρα από την προσωπική μας ανασφάλεια που μας ευνουχίζει.
«Κανείς δεν μπορεί να με πειράξει χωρίς την άδειά μου» Μαχάτμα Γκάντι
Γιώργος Παπαζαχαρίου
ΓΙΑΤΙ ΔΥΟ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ 'ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ"?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραμένω προβληματισμένη για τα δύο κείμενα για την "ανοιχτή ΕΡΤ" που παρουσιάστηκαν προς υπογραφή.
Ετοιμαζόμουν να υπογράψω το πρώτο, όταν είδα την επομένη πως οι υπογραφές που το ακολουθούσαν,
μετακινήθηκαν κάτω από ένα δεύτερο, που το ύφος του (κυρίως αυτό), αποφάσισα τελικά πως δεν με εξέφραζε.
Δεν κατάλαβα ούτε κι έμαθα ακόμη, πώς και γιατί στο καλό προέκυψαν δύο γραπτές διατυπώσεις
και μάλιστα στην εξέλιξη της συγκέντρωσης υπογραφών και καταγραφής διαθέσεων.
Δεν είμαι θυμωμένη με τους συναδέλφους που ήθελαν να παραμείνει κλειστή η ΕΡΤ.
Ούτε και με τον τρόπο που εξέφρασαν την άποψή τους.
Είμαι θυμωμένη επειδή επιτρέψαμε στους εαυτούς μας να θεωρήσουν αντίπαλο αυτόν που έχει άλλη γνώμη
και να μπλεχτούμε σ`ένα μίνι "εμφύλιο" που έδωσε τελικά λαβές και ευκαιρίες να "ξεπεταχθούν" απόψεις τρίτων,
στις οποίες έπρεπε κυρίως και εξ`αρχής να αντιπαρατεθούμε με επιχειρήματα.
Μακάρι γρήγορα να ξαναβρούμε τον βηματισμό μας, εργαζόμενοι.
Οι παθογένειες της ΕΡΤ είναι γνωστές σε όλους μας. Να μην κλείσουμε τα μάτια.
Η εξαίρεσή μας απ`το ενιαίο (παρεμπιπτόντως ας μας πεί κάποιος και τί πρακτικά σημαίνει αυτό για τους εργαζόμενους),
ΔΕΝ ΕΛΥΣΕ τα σοβαρά της προβλήματα. Υπάρχουν ακόμη.
Αριάδνη Παπαφωτίου
ΕΤ3.