Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Ας αφήσουμε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν


Σε μερικά κείμενα στο blog εκφράστηκε απορία για την ύπαρξη δύο κειμένων με υπογραφές που συνέκλιναν στο στόχο “ανοιχτή ΕΡΤ”. Τα πράγματα είναι απλά, Αξίζει, όμως, να δοθούν μερικές διευκρινίσεις.
Η δημιουργία του κειμένου με τίτλο “Φτάνει πια” και η συλλογή των σχετικών υπογραφών ξεκίνησε με πρωτοβουλία μιας ομάδας συναδέλφων από τη NET FM, την ΕΡΑ ΣΠΟΡ και τους Περιφερειακούς Σταθμούς.
Το ζητούμενο –όπως το κατάλαβα εγώ- ήταν: 1) Να υπάρχει απόλυτη σαφήνεια στο δια ταύτα, δηλαδή, “ανοιχτή και λειτουργούσα ΕΡΤ” αλλά και στο σκεπτικό μέσα από το οποίο οδηγούμαστε σ’ αυτό το στόχο. 2) Να εμπεριέχει ένα σαφή και κριτικό απολογισμό των έως τώρα κινητοποιήσεων, ώστε να μην επαναληφθούν τα σφάλματα -ουσίας και διαδικασίας- στο μέλλον. 3) Να είναι “εξωστρεφές” να είναι, δηλαδή, γραμμένο με αποδέκτη την κοινωνία και όχι ένα “ενδοερτικό και ενδοσυνδικαλιστικό” κοινό. Κι αυτό να αποτυπωθεί και στη διαδικασία διάδοσής του.
Οι πρώτες 126 υπογραφές στο κείμενο συγκεντρώθηκαν –κυριολεκτικά- σε 24 ώρες. Σε κάποια φάση αυτής της διαδικασίας εκφράσθηκε από ορισμένους/ες συναδέλφους/ισες η άποψη για ένα κείμενο λιγότερο φιλόδοξο που θα περιορίζεται στο πρώτο από τα τρία ζητούμενα, δηλαδή, την ανοιχτή ΕΡΤ. Όμως, στο “Φτάνει πια” είχε, πλέον, συγκεντρωθεί σημαντικό μέρος του πρώτου κύματος υπογραφών. Ακόμα και να ήθελε, λοιπόν, η ομάδα που το κινούσε ν’ αλλάξει –που δεν ήθελε, με δεδομένα τα τρία ζητούμενα που προανέφερα- κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο. Αποφασίσθηκε έτσι από τους/τις συγκεκριμένους/ες συναδέλφους/ισες να κυκλοφορήσει κι ένα δεύτερο -πιο μετριοπαθές- κείμενο.
Μπορεί στην αρχή αυτό να δημιούργησε μια μικρή σύγχυση. Τελικά, όμως, μπορούμε να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο. Όσοι/ες ήθελαν υπέγραψαν και τα δύο κείμενα. Όσοι/ες είχαν σαφή προτίμηση για το πως έπρεπε να εκφρασθεί η αντίδραση σ’ όσα συνέβαιναν με τις διαρκείς κινητοποιήσεις στην  ΕΡΤ, επέλεξαν το ένα από τα δύο.
Το αποτέλεσμα είναι που μετράει. Κι αυτό είναι συντριπτικό, γεγονός που εξηγεί και τη λάσπη που ορισμένοι/ες -ακόμη και με ανυπόγραφα κείμενα- έριξαν και εξακολουθούν να ρίχνουν. Γιατί αν στους 173 που έχουν υπογράψει, αυτή τη στιγμή, το “Φτάνει πια” ,προσθέσει κανείς εκείνους/ες που υπέγραψαν αποκλειστικά το δεύτερο κείμενο, ο συνολικός αριθμός όσων ζήτησαν “ανοιχτή ΕΡΤ” ανέρχεται στους/στις 230 συναδέλφους/ισες.

Υ.Γ. Με τον αγαπητό Θόδωρο Μιχόπουλο είμαι σίγουρη πως “είμαστε στην ίδια όχθη”, όπως τιτλοφορεί την παρέμβασή του.
Και είμαι σίγουρη πως θα συμφωνούσε, στο μεγαλύτερο μέρος, τουλάχιστον, του “Φτάνει πια”, αν είχε παρακολουθήσει έστω και μία “συνέλευση” στην ΕΡΤ. Αν ήταν κοινωνός της ποιότητας των διαδικασιών, της συμμετοχής, των απόψεων κ.ο.κ.
Είμαι, επίσης, σίγουρη πως θα απέφευγε συγκεκριμένες διατυπώσεις στην παρέμβασή του, αν, για παράδειγμα, ήξερε πως εκείνοι/ες που στις δύο τελευταίες συνελεύσεις πρότειναν να διεκδικηθεί αύξηση του ποσοστού παραμονής συμβασιούχων, καθώς και συγκεκριμένα κριτήρια και διαδικασίες για τις σχετικές αποφάσεις, ήταν κάποιοι/ες εκ των 173. Κι ήταν, αντίθετα, οι κατά σύστημα υποστηρικτές των απεργιακών κινητοποιήσεων, που αρνήθηκαν όλα τα προηγούμενα και πρότειναν διεκπεραιωτικές απεργίες με μοναδικό αίτημα το …..αντιγραφειοκρατικό της επιτάχυνσης της υπογραφής της Κοινής Υπουργικής Απόφασης. Αυτή ήταν, άλλωστε, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και οδηγήθηκαμε στη συλλογή των υπογραφών.
Είμαι σίγουρη, άλλωστε,  για όλα τα προηγούμενα ενθυμούμενη και τη στάση του αγαπητού Θόδωρου στη διάρκεια της προετοιμασίας της τηλεοπτικής εκπομπής του Οκτωβρίου για την ΕΡΤ, όταν και οι δύο συμμετείχαμε στην τετραμελή ομάδα που είχε την ευθύνη προετοιμασίας της εκπομπής. Μια στάση που πόρω απείχε από τα κλασικά “συνδικαλιστικά” κλισέ και στερεότυπα.

Μαρία Γεωργίου NET FM















1 σχόλιο:

  1. Πλάκα έχουν αυτά τα κείμενα, ειδικά όταν έχουν βαρύγδουπους τίτλους, όπως την ατάκα του Μάο για τα λουλούδια.
    Μία από τις πολλές ενστάσεις: τα κείμενα, δεν ζήτησαν βελτίωση της διαδικασίας των γενικών συνελεύσεων- όλοι αναγνωρίζουμε τις αδυναμίες, αν και υπάρχει σαφής πρόοδος από τη χάβρα και τον εκνευρισμό των πρώτων μας ημερών. Έθεσαν και ειδικά το πιο εξωστρεφές λουλούδι "φτάνει πια" θέμα νομιμοποίησης της ίδιας της γενικής συνέλευσης.
    Το συγκεκριμένο κείμενο (φτανει πια Νο1) μάλιστα δημιούργησε ψευδείς εντυπώσεις ως προς το ποσοστό συμμετοχής σε αυτές όταν μιλούσε για 50 άτομα.
    Και σαν να μην έφτανε αυτό, διοχετεύτηκε και στον Τύπο κρεμώντας μας όλους- υπογράφοντες και μη υπογράφοντες- στα μανταλάκια.
    Το σημερινό, της Μαρίας Γεωργίου, αν και κόσμιο, επιχειρεί να μαζέψει τα ασυμάζευτα.
    - Αποφαση για απεργία διαρκείας δεν υπήρχε. Η απεργία των δημοσιογράφων της ΕΡΤ (Αθηνας) έληγε σε λίγες ώρες. Η επόμενη 48ωρη ήταν της ΠΟΕΣΥ, με την οποία και τα 2 κείμενα έλεγαν ότι δεν είχαν πρόβλημα.
    - Τα κείμενα μιλούσαν απαξιωτικά για επαναστατική γυμναστική, ακυρώνοντας έτσι και τυχόν μελλοντικές κινητοποιήσεις.
    - Οι αποφάσεις της γενικής συνέλευσης που υιοθετούνταν από την εσηεα δεν δέσμευαν τους συναδέλφους των περιφερειακών σταθμών και της ΕΤ3
    - Αν οι συντάκτες τους θεωρούσαν πως μια τυχόν παράταση της απεργίας μπορούσε να γίνει επικίνδυνη, μπορούσαν κάλλιστα να στείλουν εσωτερικά μαιηλ σε όλους τους συναδέλφους για να τονίσουν την ανάγκη συμμετοχής των διαφωνούντων στην επόμενη συνέλευση. Η δε Βασιλεία Ζερβού, ως εκπρόσωπος του ραδιοφώνου μπορούσε να συγκαλέσει η ίδια τη συνέλευση αυτή. Προτίμησε να ακυρώσει και τις συλλογικές διαδικασίες και τον ίδιο της τον εαυτό.
    ΥΓ λίγη προσοχή γιατί όταν άνθησαν τα λουλούδια, ο Μάο το μετάνιωσε και το γύρισε σε πολιτιστική επανάσταση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή