ΑΓΩΝΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

Τη Δευτέρα 30/1/2012, στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ στο Περιστέρι, πραγματοποιήθηκε η μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων στα ΜΜΕ. Μια συναυλία που συνδιοργανώθηκε από τους εργαζόμενους στο ΑΛΤΕΡ, τον ΔΟΛ, την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, την ΕΡΤ και τον ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ. Το παρακάτω κείμενο  είναι αυτό που «άνοιξε» την εκδήλωση και που έδωσε το στίγμα της συγκεκριμένης διοργάνωσης.

 

«Το θέμα είναι τώρα τι λες.
Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε.
Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ.
Μικροζημίες και μικροκέρδη συμψηφίζοντας.
Το θέμα είναι τώρα τι λες», έγραφε ο ποιητής Μανώλης Αναγνωστάκης στο Στόχο, το 1970.

Και πράγματι, το θέμα είναι «τώρα τι λέμε». Τι λέμε όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι στον Τύπο -δημοσιογράφοι, τεχνικοί, διοικητικοί- που έχουμε ακούσει ουκ ολίγα. Μας είπαν «πουλημένους», «παπαγαλάκια», «διαπλεκόμενους», «ακριβοπληρωμένους»». Μόνο που η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Ναι, υπάρχουν εξαιρέσεις, όμως η συντριπτική πλειοψηφία από μας δεν είμαστε τίποτα άλλο από εργαζόμενοι, και μάλιστα σκληρά εργαζόμενοι που - με την ανασφάλειά μας στο ζενίθ - βιώνουμε τα αποτελέσματα μιας πολιτικής που έχει εγκλωβίσει το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας  σ’ έναν εργασιακό μεσαίωνα ο οποίος προοιωνίζεται δεινά για την ίδια τη λειτουργία της Δημοκρατίας στη χώρα μας.

.

Χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίας (4.000 μέχρι στιγμής και ο αριθμός όσο πάει και μεγαλώνει), απολύσεις και «λουκέτα» στα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, «ευέλικτες» σχέσεις εργασίας, πρωτοφανείς περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις, ολιγωρία στην υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με παράλληλη πίεση στους μισθωτούς συναδέλφους για υπογραφή ατομικών συμβάσεων, είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που συνθέτουν τη ζοφερή εικόνα που επικρατεί στο χώρο των ΜΜΕ.

Δεχόμαστε κριτική ότι αργήσαμε να αντιδράσουμε. Δεκτή. Θα έπρεπε κάποια πράγματα να είχαν γίνει νωρίτερα. Θα έπρεπε να έχουμε υψώσει δυνατότερη φωνή όταν διαπιστώναμε ότι η δημοσιογραφία χρησιμοποιείτο από κάποιους ως όχημα εξυπηρέτησης άλλων σκοπών άσχετων ως προς το λειτούργημά μας, όταν διαπιστώναμε την ευκολία πρόσδεσης συναδέλφων στο εργοδοτικό άρμα «ξεπουλώντας» εν μία νυκτί κάθε έννοια και αρχή δημοσιογραφικής δεοντολογίας, όταν η διαπλοκή μεταξύ δημοσιογράφων, πολιτικών και επιχειρηματιών «έβγαζε μάτι».

Ναι, αργήσαμε. Και κάνουμε την αυτοκριτική μας. Όμως, τώρα, είμαστε εδώ. Και είμαστε πολλοί. Μπορούμε να γίνουμε περισσότεροι. Και να συναντηθούμε με όλους τους συμπολίτες μας που αυτή τη στιγμή πλήττονται βάναυσα από μία ανάλγητη πολιτική στο επίκεντρο της οποίας η έννοια «άνθρωπος», απλώς ΔΕΝ υπάρχει. Να συναντηθούμε με τους απεργούς της Χαλυβουργίας, τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, να κατέβουμε στους δρόμους και να διεκδικήσουμε πίσω τη ζωή μας.

Η αρχή έγινε. Ο χώρος των ΜΜΕ «φλέγεται». ΑΛΤΕΡ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΕΡΤ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ και οι περιοδικές εκδόσεις TIVO, «Δίφωνο» και INFORMER, ΚΕΡΔΟΣ είναι μερικά μόνο από τα «μαγαζιά» (όπως συνηθίζουμε να λέμε) που έδωσαν – και συνεχίζουν να δίνουν – έναν κορυφαίο απεργιακό αγώνα. Αλλά και στο ΔΟΛ, στον ΠΗΓΑΣΟ, στο ΜΕΓΚΑ, στο ΣΚΑΙ, οι πραξικοπηματικές μειώσεις μισθών, οι απειλές για υπογραφές ατομικών συμβάσεων είναι, πλέον, στην ημερήσια διάταξη. Θα κάτσουμε, λοιπόν, άπρακτοι να βλέπουμε να υποθηκεύουν το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας;; Θα σκύψουμε το κεφάλι στις βουλές και τις επιταγές κάποιων – αμφίβολης δημοκρατικής νομιμοποίησης – κυβερνώντων ή θα πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας και θα αποδείξουμε πως η τιμή και οι ηθικοί κώδικες του δημοσιογραφικού κόσμου υπάρχουν ακόμα και δεν έχουν, οριστικά, χαθεί όπως κάποιοι επιδιώκουν;

Η απάντηση είναι στα χέρια μας. Εξ ου και το βασικό σύνθημα της σημερινής μας συναυλίας.  ΑΓΩΝΑΣ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.  Αγώνας γιατί τίποτα δεν κατακτιέται ανώδυνα. Αλληλεγγύη γιατί μόνο έτσι δυναμώνει η φωνή μας. Και αξιοπρέπεια γιατί  οι κατακτήσεις δεν προήλθαν ποτέ από τους «προσκυνημένους».

Αννέτα Καββαδία

(Συμβασιούχος) Δημοσιογράφος ΕΡΤ